Ora Maritima/XV
 XIV. Britannia pacata |
41. Tum Marcus “ō gentem fortem et admīrābilem Britannōrum!” inquit. “Nam insigne erat facinus quod contrā Rōmānōs, victōrēs orbis terrārum, tam fortiter et nōnnumquam prosperē pugnāvērunt. Nōn mīrum est, sī Rōmānī victōriam reportāvērunt.” Nōs sententiam Marcī comprobāvimus. Sed iam nōna hōra erat, cum Alexander, digitō ad orientem monstrans, “Nōnne nāvēs procul ā lītore spectātis?” inquit. Et patruus meus “Ita est” inquit; “nam illīc est statiō tūta nāvibus. Sed illae nāvēs, ut putō, nāvēs longae sunt ex classe Britannicā; nam pars classis nostrae
nunc in fretō Gallicō est. Tum ego “eugē, optimē!” inquam; “nāvem longam adhūc nōn spectāvī. Sed nōn tam grandēs sunt quam putāvī.” “Pergrandēs sunt,” inquit patruus meus “sed procul a lītore sunt; omnēs lāminīs ferreīs, nōnnullae arietibus vel turribus armātae sunt.”
42. Tum nautam veterānum dē nōminibus nāvium longārum interrogāvimus. In classe Britannicā mīlitāverat, sed tum mīlitiā vacābat, et custōs erat ōrae maritimae. Nōmina nāvium, ut affirmābat, erant Grandis, Rēgālis, Magnifica, Tonans, Arrogans, Ferox; omnibus tegimen erat lāminīs ferreīs fabricātum. In Grandī praefectus classis nāvigābat. Omnēs ad ancoram dēligātae erant. Tum Alexander “Cur nōn” inquit “ad nāvēs in scaphā nāvigāmus?” Mihi et Marcō prōpositum pergrātum erat; et nauta ad nāvigandum parātus erat. Itaque patruus meus “Sērō domum adventābimus” inquit; “sed sī vōs puerī cupidī estis nāvem longam spectandī, ego nōn dēnegābō.” Tum nauta “Exspectāte” inquit “dum omnia parō”; et vēla rēmōsque in scapham portāvit. Quam dulce erat in marī tranquillō nāvigāre! Ventus lēnis flābat, et brevī tempore ad Rēgālem appropinquāvimus. Tum classiāriī nōbīs nāvem ingentem monstrāverunt cum māchinīs, tormentīs, rostrīs, cēterīs.
43. Hōra iam decima erat cum ā Rēgālī nōs in scapham dedimus. Tum ad lītus rēmigāre necesse erat; nam ventus adversus erat. Ego et Marcus ūnā cum patruō meō et nautā veterānō rēmīs labōrāvimus. Sed nōn ante undecimam hōram in lītore stetimus. Dum domum properāmus, imber fuit, et necesse erat in tabernā aliquantum temporis exspectāre: intrāvimus et nōs recreāvimus; nam fatīgātī erāmus. Sed ‘post tenebrās lūx.’ Cum domum adventāvimus, amita mea et Lȳdia “Ubi tam diū fuistis?” inquiunt; “nōs anxiae fuimus; sed cēna iam parāta est.” Tum nōs “Multa spectāvimus” inquimus; “ambulātiō longa sed pergrāta et ūtilis fuit.” Post cēnam Marcus et Alexander Dubrās in vehiculō properāvērunt. Ego per noctem dē Britannīs antīquīs et dē classe Britannicā hodiernā somniāvī. Ante oculōs erant virī fortēs membrīs robustīs, flāvīs capillīs, oculīs caeruleīs cum Rōmānīs terrā marīque pugnantēs.
Matrem Patriae.
| XIV. Britannia pacata |