Haec pagina emendata et bis lecta est
Sīcubi nōs posthāc ita dēserēs, tē nōn exspectābimus. Etiam nunc vix contineor quōminus tē, ut merēris, ulcīscar.”
“Veniam dā, ere, obsecrō,” inquit Stasimus. “Putāvī ōva recentia ē fundō līberīs grāta fore, nec dubitāvī quīn multō ante tempus profectiōnis ego redīre possem.”
“Cūr igitur nōn temperī[1] redīstī?” inquit Cornēlius.
At ille: “Dum ōva quaerō, dē viā errāvī. Tum mihi obviam vēnit sīmius mōrōsus, quī in rāmō arboris mē sedēre coēgit, cum interim canis saevus circumsilīret.”[2]
Quō audītō, Cornēlius quamvīs[3] invītus rīsit omnēsque in raedās iussit sine morā ēscendere. Cuius dictō[4] viātōrēs libenter pāruērunt ac brevī ex oppidō equīs volentibus vectī sunt.
ōstium tiberis
