Cap. IV.Sect. III.mis finibus terræ, quin et in meditullio Indiarum, Lingua Batavica.Batavia nova, quam Geographi Java vocant, non audias nisi linguâ Germano-Batavicâ loquentes, quæ procul dubio successu temporum, barbararum hujusmodi regionum linguis commixta, novas semper et novas spurias parturiet. Constat lingua Germanica tot ac tantis monosyllabis, ut nonnullas integras periodos non nisi monosyllabis vocabulis congestas proferre soleat, v. g. 𝕴𝖈𝖍 𝖜𝖎𝖑 𝖒𝖎𝖙 𝖉𝖎𝖗 𝖓𝖆𝖈𝖍 𝖍𝖆𝖚𝖘 𝖌𝖊𝖍𝖓/𝖜𝖔 𝖎𝖈𝖍 𝖒𝖎𝖙 𝖉𝖎𝖗 𝖗𝖊𝖉𝖊𝖓 𝖜𝖎𝖑/𝖜𝖊𝖎𝖑 𝖎𝖈𝖍 𝖎𝖊𝖁𝖙 𝖋𝖊𝖎𝖓 𝖟𝖊𝖎𝖙 𝖍𝖆𝖇: et similia. Constat et polysyllabis vocibus verborum nominumque, quàm elegantissimè contextis, quæ quidem nulli nisi dictæ linguæ peritis patent. Verùm de elementis, articulis nominum, pronominibusque suo loco amplius.
Cæterùm cætera linguæ ex Germanica, tantò majorem corruptionem passæ sunt, quantò magis ad Septentrionem accesserunt, Anglica, et Scotica, uti et Belgica ex vicina Gallia, plurima verba Gallica suæ inseruerunt, adeoque ex Gallica, et Germanica compositæ videntur, radicali tamen Germanico semper retento. Danica, Nortvegica, Suecica adeò deflexerunt, à materna indole, ut vix intelligantur, uti suo loco ostendetur. Est et in Septentrione lingua, quam Runicam vocant, et verbis, et characteribus differens; de qua pariter in sequentibus.
Linguam Boëmicam in meditullio Germaniæ usurpatam, Sclavonicæ linguæ filiam esse, uti et Polonicam, et Moscoviticam, non est quod memorem, utpote ex Dalmatia illuc introductam: cum omnibus hujusmodi regiones notæ sint, eorumque idioma, instituta, et mores passim explicentur à Geographis; una sané consideratione digna occurrit Hungaria, quæ tametsi inter dictas regiones medium ferè locum, situmque obtineat, linguâ tamen ab omnibus diversissima utitur. Quod ut explicetur; dico Hungaricam linguam prorsus esse Geticam, seu Scythicam, quod innuere videtur Matthias Michou in suis de regionibus Septentrionalibus commentariis: Juhres, seu Juhri, de Juhra terra Scythiæ Septentrionalissima juxta ac frigidissima, utpote ad Mare glaciale sita, 500 milliar. Germanicorum à Moscua Moscoviæ metropoli dissitâ, descenderunt, et invenerunt terram planam ad Meridiem in regionem Gothorum in Scythia, ubi modò Tartari Zavalenses degunt, qui postea dum Attila Hunnorum, et Pannoniæ Rex ingentes exercitus ad intentam expeditionem cogeret, et hi è sede sua moventes, ad ripam Danubii consederunt; et cum tota Pannonia Sclavorum jurisdictioni jubesset, Juhri bello moto post abitum Attilæ Sclavos omnes ferè trucidarunt, terramque in hunc usque diem possederunt, reliquis Sclavis in finibus Pannoniæ regiones inhabitantibus. Itaque Juhri à regione Scythiæ sic dicti, de qua oriundi exierunt, nominati sunt, quos postea Sclavi Hugros, et vicinæ nationes Hungaros vocarunt; unde profectò diversitas linguæ Hungaricæ luculenter patet, quam Hugri Scythæ secum, tanquam vernaculam, et nulli alteri permixtam ex Tartaria in Hungariam transtulêre, in hunc usque diem durantem. Si quis verò meliorem Hungarorum originem ostenderit, huic non difficulter subscribemus. Termini verò Hungariæ nec non linguarum diversitas à Georgio Vernero lib. de Aquis mineralibus Hungariæ sic describuntur. Pannoniæ appellatione non eam tantùm comprehendo Danubii ripam, cùm qua ea, quæ dicta est secunda Pannonia, ab Arabone fluvio, qui Ptolemæo est Narabo, nunc vulgò Raba, ad Savum excurrit; sed quicquid præterea Hungari in altera Danubii ripa tenent, quod quidem latissimè patet. Tenet enim totam Jazygum Metanasta-
Pagina:Athanasius Kircher - Turris Babel - 1679.djvu/267
Haec pagina emendata est
213
Turris Babel Lib. III.
rum
Dd 3
