MinciademAristeus. Silvanus heri, qua Sorgia saxo
erumpit Vallis currens per devia Clause,
convenit, placidaque simul sedere sub umbra
ylicis antique. Quos postquam fronde virenti
umbrasse esculea frontes et carmine vidi
certantes ambo ferrent super ethera cantum,
accessi: et tacitus mediis vepretibus altis
delitui, porcis Gethe siliquisque relictis.
Laudibus hi Saphon, resonantibus undique saxis,
vocibus et calamis pariter, super astra ferebant.
Miratus, fateor, confestim a Phyllide mentem
diverti, sensique novos ambire furores
intentum modulis pectus; captusque repente
exquiro Saphon, cupiens quibus ipsa moretur
antra videre oculis. Quid si tu forsitan esses?
Nam gestu facieque deam verbisque fateris.
NonCaliopes. ausim, iuvenis, Saphon me dicere, cum sim
obsequiis iniuncta suis. Si inspexeris illam,
longe aliud dices. Verum tibi maximus instat
ante labor. Nimium celsos intratis amores
precipites, cum turpe nimis sit vertere gressus.
QuidAristeus. Saphos, si tanta tibi reverenda vultus?
Non equidern silvis Phyllis, non Delia celo
pulchrior. Ast nobis nomen, pulcherrima virgo,
pande genusque tuum, si nostras venit ad aures.
CaliopesCaliopes.vocitor, magni Iovis inclita proles,
castalii nemoris custos fontisque sonori;
ut reor, omnino vestris incognita silvis.
ImoAristeus. equidern memini: grandis sic ante canebat
Minciades, grandisque simul Silvanus in antro.
Tu silvas resonare doces, tu maxima Saphu
voce refers concepta sacri tibi pectoris hausta.
Sed die quas teneat sedes pulcherrima Saphos.
PanisCaliopes. nata dei celsum tenet optima Nyse
Saphos, gorgonei residens in margine fontis.
Huius sydereos oculos faciemque serenam