serici vermis in papilionem. Unde poètarum poèta italus canit, Purgatorio, c. 10:
Non v’accorgete voi, che noi siam vermi
nati a formar l’angelica farfalla
che vola a la giustizia senza schermi?
In hanc mirificam pyraustam lucis amicam multos converti libenter videmus, quicunque naturae nostrae sublimitatem non negligimus. At te insuper in idem, non simplex sed in sacrum Ezechielis animai, quatriceps, alatum, plenum oculis ante et retro, imo et aequaliter auritum totus mundus admiratur. Es enim leo sacer ad militiam, unde fato diceris Armandus; homo ad prudentiam unde Ioannes; bos ad populorum locuples alimentimi, unde Richeliaeius; aquila ad occultorum et supernorum contemplationem, unde Plexëus, a Πληξαύρη, Oceani filia, ex quo aquila aliaeque aves, teste Moyse, ortum habent. Quidquid enim in solo et salo physici et sacri et politici et insuper aetherei mundi fit, tuos oculos innumeros auresque totidem tuas non effugit. Europa non sufficit obtutibus admirabilis Richeliaei dum inferiora tractas, Africa et Asia et America ingenio et negotio tuo subsunt.
Felix Galliae regnum cui tantum Iosephum dedit Deus, felix rex cui tanthum Achatem! Ex regno diviso, dilacerato, nidis impiorum et rebellium pieno fecisti, prudentia tua mirifica regisque piissimi ac fortissimi virtute, regnum unitum, bonorum domicilium, scelestorum formidinem, christianae ecclesiae tutum propugnaculum, musarum refugium. Inde bene conspicimus te, totius sentientis mundi epilogum non vulgarem, arcanum sensum totius agnovisse et hausisse. Spirituni quidem vitae esse in rotis elementaribus priusquam in civilibus Hieronymus cum Origene declaraverat.
Quapropter opusculum hoc De vita sensuque rerum sublime quidem, etsi non sublimiter scriptum, Tua Sublimitate puto non indignum. Rogo, intuere, ut tuearis, testimonium observantiae meae erga Eminentiam Tuam et Eminentiae Tuae synopsim et
