Marcus evangelista dei et Petri in baptismate filius atque in divino sermone discipulus, sacerdotium in Israhel agens secundum carnem levita, conversus ad fidem Christi evangelium in Italia scripsit, ostendens in eo · quid et generi suo deberet et Christo. Nam initium principii in voce propheticae exclamationis instituens ordinem leviticae electionis ostendit, ut praedicans praedestinatum Iohannem filium Zachariae in voce angeli adnuntiantis inmissum, non solum verbum caro factum sed et corpus domini per verbum divinae vocis animatum initio evangelicae praedicationis ostenderet, ut qui haec legens sciret cui initium carnis in domino et dei advenientis habitaculum deberet agnoscere, atque in se verbum vocis quod in consonantibus perdiderat inveniret. Denique et perfecti evangelii opus intrans et a baptismo domini praedicare deum inchoans non laboravit nativitatem carnis quam in prioribus viderat dicere, sed totum in primis · expositionem deserti ieiunium numeri temtationem diaboli congregationem bestiarum et ministerium protulit angelorum, ut instituens nos ad intellegendum singula in brevi compingens nec auctoritatem factae rei demeret et perficiendo operi plenitudinem non negaret. Denique amputasse sibi post fidem pollicem dicitur ut sacerdotio reprobus haberetur, sed tantum consentiens fidei praedestinata potuit electio ut nec sic in opere verbi perderet quod prius meruerat in genere. Nam Alexandriae episcopus fuit, cuius per singula opus scire et evangelii in se dicta disponere et disciplinam in se legis agnoscere et divinam domini in carne intellegere naturam: quae ·in nos primum requiri, dehinc inquisita volumus agnosci, habentes mercedem exhortationis quoniam qui plantat et qui rigat unum sunt, qui autem incrementum praestat deus est.
