cum ipsas gemmas cum exigua corticein partem sui delibratam recipit, quam vocant agricolae emplastrationem;hoc genus aestatis est. [2] Quarum insitionum rationem cum tradiderimus, a nobisquoque repertam docebimus. Omnes arbores simulatque gemmas agere coeperint, luna crescente inserito, olivam autem circa aequinoctium vernum usque inIdus Apriles. Ex qua arbore inserere voles et surculos ad insitionem sumpturuses, videto, ut sit tenera et ferax nodisque crebris, et cum primum germinatumebunt, de ramulis anniculis, qui solis ortum spectabunt et integri erunt, eos legito crassitudine minimi digiti; surculi sint bisulci. [3] Arborem, quam inserere voles, serra diligenter exsecatoea parte, quae maxime nitida et sine cicatrice est, dabisque operam, nelibrum laedas. Cum deinde truncam reddideris, acuto ferramento plagam levato;dein quasi cuneum ferreum vel osseum inter corticem et materiem, ne minusdigitos tres, sed lente dimittito, ne laedas aut rumpas corticem. [4] Postea surculos, quos inserere voles, falce acutaab una parte eradito tam alte quam cuneum demisisti, sed ita ne medullamneve alterius partis corticem laedas; ubi surculos paratos habueris, cuneumvellito statimque surculos demittito in ea foramina, quae cuneo adactointer corticem et materiem facta sunt. Ea autem fine, qua adraseris, surculosdemittito ita, ut sex digitis de arbore exstent. In una autem arbore duosaut tres ramulos figito, dum ne minus quaternum digitorum inter eos sitspatium. Pro arboris magnitudine et corticis bonitate haec
