Val. Salve, Veturia: salve tu quoque, Volumnia. num lanam, ut semper, facitis?
Vet. Ita mulieres Romanas, cum viri foris absunt, decet.
Val. Sic me quoque mater docuit: sed ipsa sermoni libentius vaco. numquid de bello audivistis?
Vet. Immo nihil omnino novi.
Vol. Et ego quo minus audio, eo magis timeo, ne quid viro …
Val. Ohe! hodie quoque hic pluit. quid ergo vis, Volumnia? fortasse te consolari possum.
Vol. Quid dicis? num pax facta est? num vir meus …
Val. Dicunt virum tuum fortissimum se praestitisse, et quercea illa corona a dictatore ornatum esse.
Vol. Quam coronam dicis?
Val. Qua illi ornantur, qui civi vitam servaverunt; itaque ‘quercum civilem’ appellant.
Vol. At ego auream certe coronam, si habeam, ei deferam, qui viro meo vitam servaverit. sed quis huc accedit?
Lict. Salvete, mulieres. me ad vos senatus Romanus mittit. nuper litterae a dictatore Coriolis sunt adlatae; constat Volscos pulsos esse, urbem nobis cessisse. fortunam Romanorum unus Gaius Marcius restituit, ducem Volscorum sua manu interfecit, pacem honestam secum affert. gratulatur vobis senatus populusque Romanus; Marcio consulatum in proximum annum pollicetur.
Vet. Non igitur nequidquam mater sum facta. utinam hanc victoriam maiores sequantur!
