ad illud reformāte chīrographum.—Gracce, haud satis bene. Stilum verte:[1] iterum litteram S formā.
B. Seniōrēs.
Orbilius. Pueri, chartas capite. Chīrographum bonum dēbet esse et rapidum et lepidum. Haec ars nunquam ab honestīs cīvibus neglegenda est. Hodiē duo dictāta magistri[2] scrībāmus. Prīmum, ‘Epicūrus beātae vītae erat architectus’: alterum, ‘Sententiae vērae nōn egent pigmentīs.’
Parātīne estis? Incipiō—
- Ep-i-cū-rus be-a-tae—
Sed heus tū, Cornēlī, cūr tam male? Prīma cūra sit ut bene scribās: proxima, ut celeriter. Satis cito, si satis bene.
- vit-ae erat arch-i—
Petre, scītē tū quidem pingis, sed charta tua perfluit. Cūr charta tibi ita ūmida est, ut ātrāmentum transmittat?
Petrus. Nescio, praeceptor observande.
Orb. Alteram cape chartam: tōtam sententiam dē novo rescribēs.
- —Arch-i-tect-us.—