simum, fortem nūtriisset. Id ēgit Aeneas ut post excessum aeterna nōminis Caietae memoria superesset. Cūr autem vocābulum illud ‘quoque’ dixit Vergilius, cum ante hunc versum nēminem nōmināsse videatur?
P. Nescimus, magister.
S. Mediā dē inferīs narrātiōne sublātā, hīc versus Mīsēni exsequiis iungitur. Quo in libro dē Miseni exsequiis lēgimus?
P. In sexto libro.
S. Ita. Recitābo:
At pius[1] Aeneas ingenti mōle sepulchrum
Impōnit, suaque arma viro rēmumque tubamque
Monte sub āerio, qui nunc Mīsēnus ab illo
Dīcitur, aeternumque tenet per saecula nōmen.
Hinc rectē dixit, ‘Tu quoque litoribus nostris moriens aeternam dedisti famam.’ Intellegitisne?
Gabīnius. [Subrīdens.] Non intellego vōcem illam ‘tu quoque’.
S. Cūr non? Stultior puer es, Gabīnī.
Gab. [Submissā vōce.] Tu quoque.
[Hīc Orbilius, qui rem omnem exaudīvit, ex cathedrā surgit.]
Orbilius. Hūc ades, Gabini. Tu et stultissimus
- ↑ At pius: a quotation from the sixth book of the
Aeneid of Vergil.
