Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/71

60

XVIII. CAMP CHAFF

Mūcius and Bromius (a Roman ‘Pistol’)

(Mīlitum tribūni ē legiōne Romana quae Ariobarzāni auxilium fert.)

Sceana: Castra Ariobarzūnis in Armeniā posita.

Mūcius. Bromi, rēx fēliciter rem gessit: bellum ūno impetu fīnīvit. Utinam mihi gladii capulus vīnum caperet, et ā mucrōne cultelli fierent! Nam tōti edendo et bibendo tenēbimur.

Bromius. Nobis, qui duces scīlicet sīmus, genio indulgēre^[1] licēbit.

M. Medius Fidius, tāles quālis tu! Tu, ut mihi videtur, similior farcimini quam Alexandro illi Magno.

B. Festīvē et mihi libentius iocāris.

M. Māvīs me iocāri tecum quam iurgāre, puto. Eam saltem pro te apologiam faciam. Tu satis validus in te recipiendo. Quippe puto te occīsurum esse—si posses—si quis tibi obviam fieret.^[2]

B. Nonne erat, Muci, haec pugna virtūte et factis invictissimis ēgregia?

1. genio indulgere, ‘give ourselves a good time.’ Genius = a man's guardian spirit, whom he would treat indulgently on special occasions.
2. si quis … fleret. This clause is the object of occisurum.