23.—Itaque Croesus talia respondit: ‘Mi fili, in somnio nuper te cuspide ferrea interfectum vidi. Ob hanc caussam domi te custodio.’
24.—Rursus adolescens ita locutus est: ‘Ferrea cuspide me traiectum vidisti. At apro quaenam sunt manus, quaeve ferrea cuspis? Nihil dictum est de iniuria a dentibus suscepta. Quare abire me patere, mi pater.’
25.—Tum Croesus: ‘Fili,’ ait, ‘me vincis, sententiam somnii declarans. Itaque veniam tibi do venatum exeundi.’
26.—His dictis, Adrastum advocatum ita allocutus est: ‘Adraste, ego te calamitate obstrictum expiavi, et in meas aedes recepi. Nunc ergo, debes enim de me bene mereri, custos sis filii mei venatum exeuntis.’ Respondit Adrastus: 'Paratus sum exsequi mandatum. Filius tuus, o rex, custode me, incolumis redibit.’
27.—Proficiscuntur igitur cum delectis iuvenibus canibusque. Beluam inventam iaculis adoriuntur. Casu Adrastus Croesi filium ferit. Itaque ille, cuspide ictus, somnii monitum explet.
28.—Croesus, filii morte nuntiata, consternatus est. Adrastus sese tradidit Croeso. ‘Interfice me,’ dixit, ‘super cadavere filii.’
