habebatur aliquid clam abstrahere; deprehendi vero, turpissimum.
35.—Sophocles ad summam senectutem tragoedias fecit: videbatur autem rem familiarem negligere propter studium. Itaque a filiis in ius vocatus est. Hi iudices orabant his verbis: ‘Patrem desipientem a re familiari removete.’ Tum senex dicitur tragoediam illam praeclaram, Oedipum Coloneum, recitasse iudicibus, et quaesisse, ‘Num hoc carmen desipientis videtur?’ Hoc rectitato sententiis iudicum est liberatus.
36.—Lysander Lacedaemonios hoc dixisse dicitur; ‘Lacedaemone optime vivere possunt senes.’ Nusquam enim tantum tribuitur aetati, nusquam est senectus honoratior. Athenis olim, ludis institutis quidam in theatrum grandis natu venit, nec ei locus datus est a suis civibus; tum ad legatos Lacedaemonios accessit; hi autem omnes consurrexere et seni locum dederunt. Hoc factum probantibus Atheniensibus, unus e legatis dixit, ‘Athenienses quidem sciunt recta facere, sed facere nolunt.’
37.—Diogenes moriens dixit: ‘Proiicite me, ne in sepulcro posueritis.’ Tum amici: ‘Volucribusne et feris?’ ‘Minime vero,’ inquit, ‘sed telum propter me ponitote: hoc feras a me abigam.’ ‘Quomodo poteris?’ illi responderunt: ‘non enim senties.’ ‘Quid igitur mihi nocebunt ferarum dentes et volucrum rostra, nihil sentienti?’
38.—Praeclarum fuit responsum illud Anaxagorae philosophi. Is enim, Lampsaci moriens, quaerentibus amicis, ‘Visne in
