Haec pagina emendata et bis lecta est
156 PROCI ET PUELLAE.
do exsecant sese?
- ma. Videtur.
- pa. Iam non est virtus non coire.
- ma. At non est?
- pa. Sic accipe. Si per se virtus esset non coire, vitium esset coire. Nunc incidit ut vitium sit non coire, coire virtus.
- ma. Quando hoc incidit?
- pa. Quoties ab uxore ius suum petit maritus, praesertim si prolis amore quaerit complexum.
- ma. Quid si lasciviat? non est fas negari?
- pa. Fas est monere, vel rogare potius blandius, ut temperet: pernegare instanti, fas non est. Quanquam hac quidem in parte raras audio querelas maritorum de suis uxoribus.
- ma. At dulcis est libertas.
- pa. Imo gravis est sarcina virginitas. Ego tibi rex ero, tu mihi regina: imperabimus familiae nostro arbitratu: an tibi videtur ista esse servitus?
- ma. Vulgus coniugium capistrum vocat.
- pa. Sed ipsi vero capistro digni sunt, qui sic vocant. Dic mihi, quaeso, an non animus tuus est alligatus corpori?
- ma. Videtur.
- pa. Non aliter quam avicula caveae. Et tamen consule illum, an cupiat esse liber. Negabit, opinor. Quam ob rem? Quia libenter est alligatus.
- ma. Res est utrinque modica.
- pa. Tanto tutior. Eam tu domi augebis parsimonia, quae non sine caussa dicta est magnum vectigal; ego foris industria.
- ma. Innumeras curas secum adferunt liberi.
- pa. Sed iidem innumeras voluptates, ac saepenumero multo cum foenore reponunt parentibus officium.
- ma. Misera quaedam res est orbitas.
- pa. An nunc orba non es? Quid autem opus in re dubia male ominari? Dic mihi, utrum malles nunquam nasci, an nasci moritura?
- ma. Equidem malim nasci moritura.
- pa. Sic miserior est orbitas, quae prolem nec habuit, nec habitura est, quemadmodum feliciores sunt, qui vixerunt, quam qui nec nati sunt, nec nascentur unquam.
- ma. Qui sunt isti, qui non sunt, nec erunt?
- pa. Quanquam qui recusat ferre casus humanos, quibus omnes ex aequo sumus obnoxii, sive plebeii sumus, sive reges, is e vita
