Haec pagina emendata et bis lecta est
160 VIRGO
bi occultioris.
- ch. Nihil istiusmodi, gratia Deo.
- eu. Fama est integra.
- ch. Ita confido.
- eu. Adest ingenium isto dignum corpore, felicissimum, et quale mihi optem ad liberales disciplinas.
- ch. Si quod est, Dei munus est.
- eu. Nec deest morum amabilis gratia, quam in felicissimis etiam formis non raro desideramus.
- ch. Optarim equidem mores me dignos.
- eu. Multorum animos deiicit generis infelicitas: tibi parentes sunt et bene nati et probi, et re lauta, et tui amantissimi.
- ch. Hinc nihil queror.
- eu. Quid multis? Ego mihi ex omnibus puellis, quas habet haec regio, non delegerim aliam sponsam, quam te, si quod sidus mihi prosperum affulgeret.
- ch. Nec ego deligerem alium sponsum, si placeret ullum coniugium.
- eu. Et tamen magnum quiddam esse debet, quod sic discruciat animum tuum.
- ch. Est omnino non leve.
- eu. Non aegre feres, si divinem?
- ch. Iam pollicita sum.
- eu. Expertus novi, quanta crux sit amor. Age fatere; nunc promisisti.
- ch. Amor est in causa, sed non eius generis, cuius tu suspicare.
- eu. Quod genus tu mihi narras?
- ch. Divina.
- eu. Equidem consumpsi omnem divinationem meam. Et tamen non omittam hanc manum, donec extorsero quid sit.
- ch. Ut violentus es!
- eu. Depone in sinum meum, quidquid isthuc est curae.
- ch. Quando sic urges, dicam. Iam inde a teneris annis me mirus quidam affectus habebat.
- eu. Quis, obsecro?
- ch. Ut adiungerer collegio sacrarum virginum.
- eu. Ut fieres monacha?
- ch. Sic habet.
- eu. Hem, pro thesauro carbones.
- ch. Quid ais Eubule?
- eu. Nihil, mea lux; tussiebam: sed perge dicere.
- ch. Huic animo meo semper pertinacissime restitere parentes.
- eu. Audio.
- ch. Ego contra precibus, blanditiis, lacrymis oppugnabam parentum pietatem.
- eu. Res mira.
- ch. Tandem quum ego nullum facerem finem orandi, obsecrandi, obtestandi, lacrymandi, polliciti sunt, ubi pervenissem ad an-
