Haec pagina emendata et bis lecta est
ViRGO POEMTENS. loJ
cie.
- eu. Is nimirum erat genius tuus malus, qui te eo instigabat.
- ca. Prorsus opinor fuisse cacodaemonem.
- eu. Dic mihi, quae species erat? Estne talis, qualis pingitur? rostro adunco, longis cornibus, harpyiarum unguibus, praelonga cauda?
- ca. Tu ludis. At ego malim mihi terram dehiscere, quam denuo tale viderem spectrum.
- eu. Interim aderant illae mulieres hortatrices?
- ca. Non; nec unquam illis indicavi tametsi valde sciscitantibus, quid esset mali, cum me totam exanimatam offenderent.
- eu. Vis tibi dicam quid fuerit?
- ca. Siquidem potes.
- eu. Illae mulieres incantaverant te, vel potius excantaverant tibi cerebrum. Sed interim tu persistebas in sententia?
- ca. Maxime; nam aiebant id multis accidere, qui se consecrant Christo: verum si primo illo congressu superetur tentator, post tranquilla fore omnia.
- eu. Qua pompa producta es?
- ca. Adornant me toto mundo meo: demittunt capillos: itaque non aliter quam nuptura sponso.
- eu. Crasso monacho: hem male sit huic tussi.
- ca. Ex aedibus paternis clara luce deducor ad collegium, multis ad spectaculum concurrentibus.
- eu. O scitos histriones, ut norunt agere suas fabulas simplici popello! Quot dies egisti in illo sancto virginum collegio?
- ca. Ferme duodecim.
- eu. Sed quae res verterat animum tuum tam pertinacem?
- ca. Non dicam quid sit, sed aliquid magni fuit. Post sex ab ingressu dies accerso matrem, obtestans, obsecrans, si me vivam vellet, ut me eximeret ab eo collegio. Illa reluctatur animo meo, et hortatur ad constantiam. Post accerso patrem. Ille etiam obiurgabat, addens se aegre vicisse suos affectus; ut vicissim nunc vincerem animum meum, nec hoc dedecus conciliarem sibi, quod resiliissem ab instituto. Tandem ubi video me nihil proficere, respondeo parentibus, me, si ita iubeant, in gratiam illorum morituram. Nam hoc mihi certum esse, nisi mature ex-
