Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/262

E Wikisource
Haec pagina emendata et bis lecta est

INQUISITIO DE FIDE. 233

omnia.

au. Cur igitur sacrae literae filium magis appellant Dominum quam Deum?
ba. Quia Deus auctoritatis, hoc est, principatus est nomen, quae patri praecipue convenit, qui simpliciter principium est omnium, atque ipsius etiam deitatis fons: Dominus redemptoris et assertoris vocabulum est. Quanquam et pater redemit per filium, et filius Deus est, sed ex Deo patre.
au. Ergo et in Iesu collocas tuam fiduciam?
ba. Quidni?
au. Sed Propheta maledictum dicit, qui fidit in homine.
ba. Sed huic uni homini data est omnis potestas in coelo et in terra: ut in nomine eius flectatur omne genu coelestium, terrestrium, et inferorum. Quanquam nec in hoc fiduciae speique meae sacram, ut aiunt, ancoram figerem, ni Deus esset.
au. Cur eum filium appellat?
ba. Ne quis somniet esse creaturam.
au. Cur unicum?
ba. Ut discernat naturae filium a filiis adoptivis, cuius cognominis honorem nobis etiam impartit, ut neminem praeter hunc alium exspectemus.
au. Cur eum, qui Deus erat, hominem fieri voluit?
ba. Ut homines homo reconciliaret Deo.
au. Credis conceptum citra virilem operam, opificio Spiritus Sancti, ac natum ex incorrupta virgine Maria, de illius substantia sumpto mortali corpore?
ba. Maxime.
au. Cur sic nasci voluit?
ba. Quia sic decebat nasci Deum; sic decebat nasci, qui nostrae conceptionis ac nativitatis sordes purificaret. Hominis filius nasci voluit Deus, ut nos in illum renascentes efficeremur filii Dei.
au. Credis illum versatum in terris, ea gessisse miracula, ea docuisse, quae prodita sunt literis evangelicis?
ba. Certius quam te credo esse hominem.
au. Non sum inversus Apuleius,[1] ut suspiceris asinum
  1. Apuleius enim, ut ipse de se fingit, mentem hominis tegebat asinina specie, quum sint multi, qui sub humana specie tegant asinum. Fuit autem L. Apuleins Afer, Madaurae natus, philosophus Platonieus, vir multae doctrinae atque eloquentiae. Scripsit libros XI. Metamorphosoes de Asina aureo, in quibus fingit se a saga Thessalica in asinum mutatum, humanam mentem tamen retinuisse; post varia deinde discrimina et labores, Lunae auxiliatrieis ope, rosis de manu Aegyptii sacerdotis devoratis, in priorem statum humanum restitutum.