Haec pagina emendata et bis lecta est
HIPPOPLANUS. 297
Non mirum, amice; modo confessus sum peccata mea.
- au. Phy, iam desino mirari. Sed dic age, bona fide confessus es omnia?
- ph.Omnia quae quidem in mentem veniebant, unico dumtaxat excepto.
- au. Cur unum hoc reticuisti?
- ph. Quia nondum potuit mihi displicere.
- au. Oportet esse peccatum suave.
- ph. An peccatum sit, nescio: sed tamen, si vacat, audies.
- au. Audiam equidem lubens.
- ph. Scis quanta sit impostura apud nostros in his, qui vendunt aut locant equos.
- au. Plus scio quam vellem, non semel ab illis delusus.
- ph. Nuper incidit mihi iter, quum satia prolixum, tum etiam accelerandum. Adeo quendam ex illis, quem dixisses eius generis minime malum; et intercedebat mihi cum homine nonnihil etiam amicitiae. Narro, mihi rem esse seriam; opus esse praestrenuo equo: si unquam praebuisset se mihi bonum virum, nunc praestaret. Ille pollicetur, sese sic mecum acturum, ut ageret cum fratre suo carissimo.
- au. Fortassis et fratri impositurus.
- ph. Inducit in stabulum, iubet ut eligam ex omnibus equis quemcunque vellem. Tandem unus plus ceteris arridebat. Ille probat iudicium meum, deierans, eum equum frequenter a multis expetitum esse; se eum maluisse servare amico singulari, quam ignotis addicere. Conventum est de pretio: numeratur pecunia praesens: conscendo. Mira alacritate gestiebat equus in egressu; dixisses feroculum esse: nam erat obesulus et pulchellus. Ubi iam equitassem sesquihoram, sensi, plane lassum, ne calcaribus quidem impelli posse. Audieram, tales ab illis ad imposturam ali, quos e specie iudicares insignes, ceterum laboris impatientissimos. Ego continuo mecum: Captus sum. Age, par pari referam, ubi rediero domum.
- au. Quid heic consilii capiebas, eques absque equo?
- ph. Id quod res dabat; deflexi in proximum vicum; illic clam apud quendam mihi notum deposui equum, et
