Haec pagina emendata et bis lecta est
MILITIS CONFESSIO. 29
- co. Minime rideo: id, quod res est, dico. Non rideo quidem; imo rem ipsam dico. Serio loquor. Ex animo loquor. Simpliciter loquor. Vera loquor.
- pa. Ita tibi semper stet in capite pileum, ut ista tu simpliciter loqueris. Sed cesso abire domum, cogniturus, quo statu sint illic omnia?
- co. Offendes nova permulta.
- pa. Credo; sed utinam omnia ex animi sententia.
- co. Isthuc optare licet omnibus; sed hactenus obtigit nemini.
- pa. Hoc quoque commoditatis adferet utrique nostrum sua peregrinatio, quod dulcior erit posthac domus.
- co. Nescio: nam video, quosdam septies illo recurrere. Adeo scabies illa sine fine solet prurire, si quem semel invaserit.
Alia. Militaria.
Hanno, Thrasymachus.
- ha. Unde redis nobis Vulcanus, qui Mercurius hinc abieras nobis?
- th. Quos Vulcanos aut quos Mercurios mihi narras?
- ha. Quia alatus videbare quum abires, nunc claudicas.
- th. Sic a bello rediri solet.
- ha. Quid tibi cum bello, homo quovis dama fugacior?
- th. Spes praedae reddiderat fortem.
- ha. Multum igitur refers manubiarum?
- th. Imo zonam inanem.
- ha. Tanto minus gravare sarcina.
- th. Atqui sceleribus onustus redeo.
- ha. Gravis profecto sarcina, si verum dicit Propheta,[1] qui peccatum appellat plumbum.
- th. Plus illic scelerum et vidi, et patravi, quam unquam antehac in omni vita.
- ha. Ecquid igitur arridet vita militaris?
- th. Nihil neque scelestius, neque calamitosius.
- ha. Quid igitur in mentem venit istis, qui nummo conducti, nonnulli gratis, currunt ad bellum, non aliter quam ad convivium?
- th. Ego nihil aliud coniectare possim, quam illos agi malis furiis, seseque totos malo daemoni ac miseriae devovisse, nec aliud, quam hic manes suos anticipare.
- ha. Ita quidem videtur. Nam ad res ho-
