Haec pagina emendata et bis lecta est
30 MILITIS CONFESSIO.
nestas vix ullo pretio conduci queant. Sed expone nobis, quomodo gestum sit praelium, et utro sese inclinarit victoria.
- th.Tantus erat strepitus, tumultus, tubarum bombi, cornuum tonitrua, hinnitus equorum, clamor virorum, ut neque videre potuerim, quid gereretur, adeo ut vix scirem ubi essem ipse.
- ha. Unde igitur ceteri, qui ex bello veniunt, sic depingunt singula, quid quisque dixerit aut gesserit, quasi nusquam non adfuissent otiosi spectatores?
- th. Ego credo, istos mentiri splendide. In tentorio meo quid gestum sit, scio: quid in praelio, prorsus ignoro.
- ha. An ne hoc quidem scis, unde tibi venerit claudicatio?
- th. Vix, ita me Mavors posthac male amet: suspicor aut saxo, aut equi calce laesum genu.
- ha. At ego scio.
- th. Scis? an tibi narravit aliquis?
- ha. Non, sed divino.
- th. Dic igitur.
- ha. Quum fugeres pavidus, collapsus humi offendisti in silicem.
- th. Dispeream, nisi rem acu tetigisti. Adeo verisimile est, quod divinasti.
- ha. Abi domum, et uxori narra tuas victorias.
- th. Illa mihi occinet haud suave encomium, qui nudus redeam.
- ha. Sed unde restitues, quod rapuisti?
- th. Iam pridem restitui.
- ha. Cui?
- th. Scortis, oenopolis, et iis, qui me vicerunt alea.
- ha. Satis militariter. Par est, ut quod male partum est, peius dispereat. Verum a sacrilegiis, opinor, temperatum est.
- th. Imo illic erat sacrum nihil. Nec profanis parcitum est, nec fanis.
- ha. Quo pacto sarcies?
- th. Negant oportere sarciri, quod in bello commissum sit: iure fit, quod illic fit.
- ha. Iure belli fortassis.
- th. Tenes.
- ha. At istud ius summa est iniuria. Te non patriae pietas, sed praedae spes pertraxit in bellum.
- th. Fateor, et arbitror paucos illuc ire sanctiore proposito.
- ha. Est aliquid insanire cum multis.
- th. Concionator e suggesto pronunciavit, bellum esse iustum.
- ha. Suggestum illud non solet mentiri. Sed ut iustum sit
