Haec pagina emendata et bis lecta est
latura. At mystagogus tamquam afflatus nomine quopiam, nos intuens oculis stupentibus, ac velut horrore vocem blasphemam execrantibus, Quid opus, inquit, ista percunctari, quum habeatis tabulam authenticam? Et omnino videbatur nos ut haereticos eiecturus, nisi drachmae delinissent hominis ferociam.
- me. Quid vos interim?
- og. Nos? quid censes? Non aliter quam fuste icti, aut fulmine tacti, nosmet illinc subduximus, suppliciter audaciae veniam comprecati: sic enim convenit in rebus sacris. Inde proficiscimur ad aediculam, hospitium divae Virginis. Huc euntibus aperit sese quidam hierophanta ex illis Minoribus[1] nosque veluti noscitans intuetur: aliquantulum progressis occurrit alius itidem contemplans nos, post etiam tertius.
- me. Fortasse cupiebant te pingere.
- og. At ego longe diversum suspicabar.
- me. Quld isthuc?
- og. Sacrilegum quempiam suppilasse nonnihil ex mundo sacrae Virginis, et in me suspicionem intentam esse. Itaque sacellum ingressus tali precatiuncula saluto matrem Virginem: O sola foeminarum omnium mater et virgo, mater felicissima, virgo purissima; nunc te puram impuri visimus, salutamus, donariolis nostris utcunque colimus: utinam donet nobis filius tuus, ut sanctissimos tuos mores imitantes mereamur et nos per spiritus sancti gratiam, spiritualiter Dominum Iesum intimis animi visceribus concipere, semelque conceptum nunquam amittere. Amen. Simulque exosculatus aram deposui drachmas aliquot, et abii.
- me. Quid heic Virgo? Nullone nutu dedit signum auditae precatiunculae?
- og. Lumen, ut dixi, erat ambiguum, et illa stabat in tenebris ad dextrum latus altaris. Postremo me sic deiecerat oratio prioris
