Haec pagina emendata et bis lecta est
bus humanis nec diu nec undiquaque felix!
- og. Ubi videt periculum, accessit clam Gallum, fidissimum eius peregrinationis comitem; et religiose stipulatus silentium: committit illi lac, ea lege, ut si incolumis domum redeat, deponat eum thesaurum in ara divae Virginis, quae colitur Lutetiae in augusto templo, utrinque Sequanam praeterlabentem intuens: et amnis ipse videtur honoris gratia decedere numini Virginis. Ut rem in pauca conferam, sepultus est Guilhelmus: alter properat; et hunc morbus corripit. Is desperans sui, tradit Anglo comiti lac, sed multis obtestationibus adstricto, ut faceret, quod fuerat ipse facturus. Moritur hic; recipit ille, et in aram deponit lac canonicis eius loci praesentibus, qui tum temporis adhuc dicebantur regulares, quales adhuc sunt apud Divam Genovefam.[1] Ab his impetravit lactis dimidium. Id delatum in Angliam tandem in Parathalassum detulit, huc vocante mentem illius afflatu spiritus.
- me. Pulchre certe sibi constat haec narratio.
- og. Imo ne qua residere posset dubitatio, adscripta erant nomina episcoporum a suffragiis,[2] qui lac illud invisentibus non absque munusculo tantum impartierunt relaxationis, quantum ex suo dimenso largiri possunt.[3]
- me. Quantum id est?
- og. Dierum quadraginta.
- me. Etiam apud inferos dies est?
- og. Certe tempus est.
- me. Ubi totum hoc dimensum semel fuerint elargiti, non superest quod largiantur?
- og. Minime. Subscatet enim subinde quod dent, ac plane diversum quiddam accidit heic atque in dolio Danaidum. Illud enim
