Haec pagina emendata est
rebus humanis nec diu nec undiquaque felix!
- og. Ubi videt periculum, accessit clam Gallum, fidissimum eius peregrinationis comitem. Et religiose stipulatus silentium committit illi lac hac lege, ut, si incolumis domum redeat, deponat eum thesaurum in ara divae Virginis, quae colitur Lutetiae in augusto templo, utrinque Sequanam praeterlabentem intuens; et amnis ipse videtur honoris gratia decedere numini Virginis. rem in pauca conferam, sepultus est Guilhelmus, alter properat. Et hunc morbus corripit. Is desperans sui tradit Anglo comiti lac, sed multis obtestationibus astricto, ut faceret, quod fuerat ipse facturus. Moritur hic, recipit ille et in aram deponit lac canonicis eius loci praesentibus, qui tum temporis adhuc dicebantur regulares, quales adhuc sunt apud divam Genovefam.[1] Ab his impetravit lactis dimidium. Id delatum in Angliam tandem in Parathalassum detulit, huc vocante mentem illius afflatu spiritus.
- me. Pulchre certe sibi constat haec narratio.
- og. Imo ne qua residere posset dubitatio, ascripta erant nomina episcoporum a suffragiis,[2] qui lac illud invisentibus non absque munusculo tantum impartierunt relaxationis, quantum ex suo dimenso largiri possunt.[3]
- me. Quantum id est?
- og. Dierum quadraginta.
- me. Etiam apud inferos dies est?
- og. Certe tempus est.
- me. Ubi totum hoc dimensum semel fuerint elargiti, non superest quod largiantur?
- og. Minime. Subscatet enim subinde quod dent, ac plane diversum quiddam accidit hic atque in dolio Danaidum. Illud enim
