Haec pagina emendata et bis lecta est
- me. Vae nobis qui tantum bufonem geramus in pectore!
- og. Puri erimus, si sedulo colamus virginem.
- me. Quomodo gaudet coli?
- og. Gratissimum illi cultum praestiteris, si fueris imitatus.
- me. Numero[1] dixisti; sed istuc perdifficile est.
- og. Est sane, sed idem pulcherrimum est.
- me. Age, perge, quod coeperas.
- og. Deinde commonstrat aureas argenteasque statuas. Haec, inquit, mere aurea est, haec argentea inaurata: addit singulis pondus, pretium ac doni auctorem. Quum ad singula mirabundus gratularer Virgini tam beatam opulentiam; mystagogus, Quoniam, inquit, video te pium spectatorem, non arbitror aequum, ut te quidquam celem; videbis quae Virginis sunt secretissima: simulque depromit ex ipso altari mundum rerum admirabilium; cuius singulas partes si pergam recensere, dies hic non suffecerit narrationi. Sic illa sane peregrinatio mihi felicissime cessit. Expletus sum affatim spectaculis et hoc inaestimabile donum mecum aufero, pignus ab ipsa Virgine datum.
- me. Nullumne fecisti periculum, quid valeat lignum tuum?
- og. Feci: in diversorio quodam ante triduum reperi quendam mente captum, cui iam parabantur vincula; lignum hoc suppositum est illius cervicali clam ipso; obdormiit somno profundo pariter ac prolixo: mane surrexit integrae mentis.
- me. Non fuerat phrenesis, sed paroenia fortassis. Huic malo solet mederi somnus.
- og. Quum libebit iocari, Menedeme, fac aliam tibi quaeras materiam; in divos iocis ludere, nec pium est nec tutum. Imo vir ipse narrabat, sibi in somnis apparuisse mulierem admiranda specie, quae poculum ipsi porrexerit.
- me. Elleborum opinor.
- og. Istuc incertum est; illud certissimum, hominem mentis esse compotem.
- me. Praeteristi Thomam Cantvariensem archiepiscopum?
- og. Mi
