Haec pagina emendata est
370 PEREGRINATIO RELIGIONIS ERGO.
aliis usibus servare didici.
- me. Iam sitio reliquum fabulae; quare me in coena expecta convivam, ibi narrabis commodius.
- og. Equidem habeo gratiam, quod ultro temet offers convivam, quum multi vehementer rogati pernegent; sed haec tibi conduplicabitur gratia, si hodie domi coenes. Nam mihi tempus hoc sumetur salutandae familiae. Sed habeo consilium utrique nostrum commodius. Cras mihi uxorique meae domi tuae adornato prandium. Tum vel usque ad coenam proferentur fabulae, donec te fatearis iam esse saturum. Et si voles, ne in coena quidem te destituemus. Quid scabis caput? Tu para, nos bona fide veniemus.
- me. Malim inemptas fabulas. Verum age, prandiolum dabitur, sed insipidum, nisi tu bonis fabulis condias.
- og. Sed heus tu, nonne titillat te animus, ut has peregrinationes obeas?
- me. Fortasse titillabit, ubi tu peroraveris, nunc ut affectus sum, sat habeo stationes obire Romanas.[1]
- og. Romanas, qui Romam nunquam videris?
- me. Dicam. Sic domi obambulo, ingredior conclave curoque ut Salva sit filiarum pudicitia. Rursus hinc in officinam, contemplor quid agant famuli famulaeque. Inde in culinam, circunspiciens, si quid opus sit admonitu; hinc alio atque alio, observans quid agant liberi, quid uxor, sollicitus ut omnia sint in officio. Hae mihi sunt stationes Romanae.
- og. At ista pro te curaret diuus Iacobus.
- me. ipse curem ista, praecipiunt sacrae literae; ut divis committam, nunquam legi praeceptum.
- ↑ Stationes enim Romani interdum munia vocabant, quae cui quam obeunda sunt, ut h. I. munia domestica.
