Haec pagina emendata est
Eii ii versiculi, in poematibus quam sim diserta, declarant
- th. Ha , ha , he. Tot barbarismos numero, quot voces. Patria certe haec vox est, Chironis videlicet. Quam digesta poemata! non differam iis laudes referre suas.
Tale sonant insulsa mihi tua carmina, vates,
Quale sonat sylvis vox irrudentis onagri;
Quale boat torvut pecora inter agrestia taurus,
Qualeque testiculis gallus genitalibus orbus
Concinit. Haud vocem humanam, ted dico ferinam.
Hanc celebres laudate viri, et doctissime Florum
Auctor, ades; gratos in serta nitentia flore,
Colligito, meritaeque coronam nectito Divae.
Urticae viridi graveolentem iunge cicutam.
Talia nam tali debentur praemia vati.
Annue, Barbaries, tuque hanc tine cornua circum
Inter candidulas laurum tibi nectier aures.
- th. Iam mihi nauseat animus, nec audire ineptias istas volo: cesso hinc, Zwollis quid mei agant, invisere
- th. Perge ocius, et vise indocta indoctos. Perquam gratus erit illis tuus adventus. Frustra, et video tecum mihi sermo est. Tu mutaberis nunquam. Recte Virgilianum iilud de te dixerim:
- Non illam nostri possunt mutare labores.
- me. Ab exordio huius altercationis, dum monstrum hoc aspicimus, grandi interim omnes fastidio laboramus.
- th. Credo equidem.
- ca. Abeamus, hera, et hanc linquentes bestiam, aprica Parnassi iuga petamus, fontemque Heliconium.
- th. Faciamus.
