Gif ECCLESIA MA Eidem Eustasio inscriptus est liber de Sacra— A mentis. VI. G R & c U S. Græcus episcopali dignitate cohonestatus erat anno circiter 472. quo cepit episcopatum Apollinaris SidoniuS, a quo quæcumque de hoc præsule nota nobis sunt, didicimus, sci- licet ex ejusdem epistolis ad hunc episcopum scriptis, in quibus eum consummatisiimum ponti sicem appellat, docetque Eustachiosuc- ceflisse his verbis.* S. Eustachii ( qui vobis decessit) actutum dicto factoque gemina benedictio est i hospitium brevi quafitum, jam Eustachii g cura facile inventum, celeriter aditum, civiliter locatum s & infra subdit : vos vero Eustachium pontificem tunc ex asse digno herede decessisse monstrabitis, fi ut propinquts testamenti, fic clientibus patrocinii legata Jolvatis. Tum epistola XI. declarat quantum ipsi jucundum soret Græci societate frui, si commeandi libertas pace revocaretur. Quam vero amicus esset Græci, & quam eum faceret plurimi, Sidonius ita testatur lib. IX. epist. IV. Domine papajficut vestris erigimurfecundis, ita deprimimur advesfis. Nam quod smper quorumpiam fratrum necessitate multos pef- tuleritis angores, flebili ad fientes relatione per— ( venit. Sed tu stos jacerdotum, gemma pontificum, fcientia fortis, fortior conficientia, minas undafi- que mundialium fiperne nimborum : quia frequenter ipfie docuisti, quod ad promissa convivia patriarcharum, vel ad nectar culostium poculorum per amaritudinum terrenarum calices perveniretur. Ex alia epistola intelligimus Græcum auctorem fuisse Massiliensibus, foederis cumEu- rico Wisigothorum rege faciendi > quo saccum ut Euricus victor transiret ad Arvernos, eosque debellaret. Ea de re indignatus SidoniuS ad amicum suum ob hanc pacem ita ] turpem, & patriæ suæ exitiosam his verbiS scribit : r udeat vos precamur hujus fuderis nec utilis nec decori, ter vos legationes meant. Vobis primum pax, qnanquam principe abstente non fidum tractata referatur, verumetiam tractanda committitur. Veniabilis fit, qnasumus, apud aures vestras veritatis afperitas, cujus convitiiinvidiam dolor eripit-, parum in commune consulitis, & cum in concilium convenitis, non tam cura publicis mederi periculis, quam privatis studere fortunis, quod utique supe diuque facientes, jam non primi comprovincialium cupistis esse, sed ultimi : quapropter vel confilio quo potestis, statum concordia tam turpis incidite. Quo ex loco manifestum est, Græcum tentasse potiri jure metropolitani, favore quo pollebat apud buricum regem ; sed irrito conatu. Sub annum j. 475. Græcus nominatur in epistola Lucidi presoyteri qua suum errorem emendavisse legitur. Huic episcopo subjiciuntur successores.unus post alterum S. Cannatus & Sabinianus, in Gallia Christiana quadripartita, & apud Ruf- fium in historia urbiS Massiliensis recentioriS editionis ; qui nobis videntur ex serie Maffi- liensium rejiciendi, quod non fatis certiS 5 S I L I E N S I S. Gib testimoniis innitatur eorum episcopatus. Idem de ipsis sentit doctisiimus Tille montius tomo * XV. commentariorum in historiam ecclesiasti— C cam, nota VI. in sanctum Hilarium Arelatensem episcopum. Sane Claudius Robertus in sua Gallia Christiana minime illos admittit. Absunt quoque a catalogo, quem texuit Honoratus Boucne in historiaProvinciæsGues- nayus vero S. Cannarum amandat ad anuum 621. a quo ejus episcopatum producit ad an. 647. Non insiciamur tamen aliquem Cannarum nomine olim floruisie sanctitate in Provincia, qui colitur Massiliæ 15. Octobris, ubi habebat quondam ecclesiam plebanam intra Massiliæ muros. VII. S. H0N0RATUSI. Episcopatus Honorati exordium ducit Til— j lemontius ab an. 475. vel 476. pervenitque hic t præsul ad Gelasii papæ tempora, cui notus fuit 6 carus ob fidei integritatem & eloquentiam, teste Gennadio capite 99. quod finem imponit ipsius catalogo virorum illustrium (si tamen * Caput istud est Gennadii) ubi legitur : Hmoratus Massilia ecclesta episcopus vir eloquens, & absuue ullo lingua impedimento ex tem- pore in ecclesta declamator, & qui a pueritia in timore Dei crefcens, etiam in negotiis ecclefiastl- cis exercitatus est Os suum quafi armarium ferip- turarum aperit, & in homiliarum modum ad utilitatem legentium multa componit, maximequt ad colendam fidei rationem, & revincendam hareticorum perverfitatemi in cujus libera pradi- candi constantia, non folum vicinarum civitatum facerdotes & populi delectantur, sed & longe po- fiti cum ad eos necessario pergit s f ummam ei docendi in ecclefiis futs rogantes injungunt. Sanctus quoque papa Gelafius Romana urbis pontifex, per fcripturam agnoscens ejus fidei integritatem ref- D criptosuo &c. Ceterum valde erravit Sigeber- tus Gemblacensis, cum hunc ipsum Genna- dium, qui tantum fuit presoyter Massiliensis, hujus ecclesiæ antistitibus annumeravit ; quem secuti sunt Platina in vita Symmachi papæ, & Jacobus Gaddius, qui ipse egit de scripto- ribus ecclesiasticis. Non minuS hallucinantur, qui sanctum Antoninum * cujus reliquiæ in ecclesia majori asservantur, docent fuisse Massiliensem episc opum. Ipsa inscriptio quam Ruffius dicit legi in petra quæ tegebat calvariam fancti Cannati & S. Antonini reliquias, satis probat eum nun- g quam pro episcopo esse habitum : Hic continentur caput beati Cannati, & reliquia fancti Antonini, fanctorum Innocentium, & de vestibus B. Maria virginis. Nam si fuisset Massiliensis episcopus S. Antoninus, haud dubie episcopi titulo in inscriptione insigniretur. Eadem ratio militat adversus episcopatum fancti Cannati a nobis supra rejectum. a Ratio dubitandi est, quod Gennadius dicatur mortuus anno 491. Ac nonnulli melius ejus mortem ad annum 495. disterunt. b Cointius qui admittit Antoninum episcopum, ipfi prrmittic Dalmadum : amplas autem Cointio gratias haberemus st no « docere voluistct, ubinam episcopum hunc reperem.
