ANNI CHRISTI. his quæ Salvius ad vitam revocatus referebat ; quam ita concludit : Teſtor, inquit, omnipotentem, quia ab ipſius ore omnia qua retuli audita cognovi. Poſt multum vero tempus ipſe vir beatus cellula ſua extractus, ad epiſcopatum evectus, invitus eſt ordinatus. In quo, ut opinor, decimum annum cum ageret, invaleſcente apud Albigenſem urbem inguinario morbo, & maxima jam parte de populo illo deſuncta, cum jam pauci de civibus remanerent, vir beatus tanquam bonus paſtor, nunquam ab illo loco recedere voluit, ſed ſemper hortabatur eos qui relicti erant, orationi incumbere, ac vigiliis inſtanter inſiſtere, & bona ſempertam in operibus, quam in cogitatione verſari, dicens : Hac agite, ut ſi vos Deus de hoc mundo migrare voluerit, non in judicium, ſed in requiem introire poſſitis. Cum autem, ut credo, jam revelante Domino, tempus ſuæ vocationis agnoſceret, ipſe ſibi ſarcoſagum compoſuit, corpus abluit, veſtem induit : & ſic intentum ſemper cœlo beatum ſpiritum exhalavit. Fuit autem magna ſanctitatis, minimæque cupiditatis, aurum nunquam habere volens. Nam ſi coactus accepiſſet, protinus pauperibus erogabat. Cujus tempore cum Mummolus patricius multos captivos ab ea urbe duxiſſet, proſecutus ille omnes redemit. Tantamque ei Dominus gratiam cum populo illo tribuit, ut ipſi etiam qui captivos duxerant, & de pretio ei concederent, & in reliquo munerarent ; & ſic patria ſua captivos libertati priſtina reſtauravit. Multaque de hoc viro bona audivis. Huc uſque Gregorius. Non obiit S. Salvius ante an. 580. floruitque regibus, Guntramno, Childeberto & Chilperico, quem ab hæretica opinione contra Trinitati sdogma revocavit, uti legimus apud Greg. Turon. lib. 5 hiẛt. c. 45. Adfuit autem Brennacenẛi ẛynodo an. 580580. quo tempore vidit gladium iræ Dei evaginatum ẛuper tectum palatii Brennacenẛis, ubi tunc Chilpericus rex & Fredegundis regina morabantur. Ac paulo poẛt duo eorum filii exẛtincti ẛunt, quorum unus ẛepultus eẛt in baẛilica S. Dionyẛii, prope Pariẛios, alter in baẛilica SS. Criẛpini & Criẛpiniani apud Sueẛẛiones. Vide Greg. l. 5. capp. 33. & 51.
VIII. Desideratus.
Deſideratus B. Salvio in pontificalem ẛedem subrogatur anno Domini 586.586. auctore eodem Gregorio lib. 8. hiẛt. cap. 22. Poẛt obitum, inquit, S. Salvii hoc anno Deẛideratus Albigenẛibus epiẛcopus datus eẛt. Recte igitus poẛt Gregorium advertit Catellus, in ẛerie antiẛtum Albienẛsum lib. 5. hiẛt. Occitanæ, non eẛẛe locum Theofrido, qui revera ẛupreinductus eẛt.
IX. Constantius.
Conſtantius interfuit concilio Remenſi ſub Sonnatio anno 625.625. ex Flodoardi hiſtoria. Scripſit Deſiderio epiſscopo Cadurcenſi in hæc verba : Cognoſcite, domne, nos orationibus veſtris incolumes de palatio remeaſſe, & regem modo Magantiæ eſſe. Et pro quo litteras præcipue miſimus, precamur obnixe, & tanquam pedibus veſtris advoluti quæſumus, ut ſi evenit quod nativitatem |
A
ANNI CHRISTI. * Alvigenſe.Domini in territorio Alugenſe * cerebrare deliberetis, ſis vos merear in apoſtolatu videre, ut in civitatula veſtra Albige, ipſa ſolemnitate in Dei nomen celebrare debeatis ; non me ſpernere, domne, non me deſpicere, non me renuere, quominus in tanta ſolemnitate non per te inluſtretur, decoretur, ornetur eccleſia ; & ex tuo ſancto ore benedictionem populus accipere mereatur. Interim, quæſo, denunciate nobis, quam celerius ultra Tarne accedere deliberatis, aut ubi poſſumus (quod ſæpe deſideramus) veſtram videre præſentiam. Propterea enim de nativitate Domini de antea vobis ſuggeſſi, ut alii me antecedere non poſſint ; quia multi te deſiderant, Bſed nemo plus quam ego, pater. Iterum, iterumque ſuggero, & commemorare præſumo, ut non ſic faciatis de iſta nativitate Domini, ſicut pridem, quando ſatis vos in domum habere volui, ſed peccatis meis obtinere non merui. Annis multis vobis ſervire merear, domne Desideri ſemper ſuſpiciende pater. Vixit Conſtantius ſaltem uſque ad annum 647.647. ex chronico epiſcoporum Albigenſium tom. VII. ſpicilegii.p. 335.p. 335. Sub ejus epiſcopatu inchoatum eſt Caſtrenſe cœnobium, cujus primus abbas fuit Robertus.
X. Richardus.
CPoſt Conſtantium ſedit Richardus, Fauſtini Caſtrorum abbatis æqualis, ab anno 673.673.
XI. Citruinus
Citruinus ex eodem chronico, ut ceteri qui ſequuntur uſque ad Lupum III. eruitur ; ibi enim legitur epiſcopaſſe anno 692.692. De eo vide in abbatibus Caſtrenſibus ; prius enim hîc militarat & præfuerat. Ejus epitaphium e ruinis abbatiæ Caſtrenſis erutum ita ſe habet : Hic dormit in Domino DCitruinus eipſcopus Albienſis, quondam abbas Caſtrenſis, & legatus epiſcopi Carcaſſonenſis in concilio Toletano. Motitur lethali morbo iii. kal. Jun. an. dcxcviii.698. Quod epitaphium V. C. domino de Bouſignac Toloſani ſenatus conſiliario communicatum, Pariſios tranſmiſit doctiſſimus Beſſius Carcaſſonenſis. Porro concilio Toletano XIII. an. Ch. 683. inter epiſcoporum vicarios ſubſcripſit Citruinus abbas, agens vicem Stephani epiſcopi Carcaſſenſis. Idem confirmant majori januæ eccleſiæ S. Benedicti Caſtrenſis inſcripti ſequentes verſus, ex tom. VII. ſpicilegii. E Heſperias rigidus cenſor pervenit ad oras,
XII. S. Amarandus.
S. Amarandus abbas Moïſſiacenſis poſt S. Paternum, ad Albienſem cathedram perveniſſe legitur, in veteri catalogo abbatum Moïſſiacenſium. Quod ſi ita ſit, poſt annum 700.700. collo- |
Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/37
Haec pagina emendata est
5
6
ECCLESIA ALBIENSIS.
