c(s9 ECCLESIA M / LXIV. JacobUs. JacobuS cognomento Turricella natione Etruseus, profeflione religiosiis ordinis Minorum, gradudoctor Theologus, Mariæ Medi- ceæ Francorum reginæ conjugi Henrici magni a siacris confeffionibus, designatur Massiliensis episeopus a rege anno 1604. munitus bulla pontificia data anno 1605. die 19. Januarii, ex actis consistorialibus. Posseffionem iniit mense Maio, episcopatumque tenuit usque ad an. 1618. quo obiit die 19. Januarii a cubiculario potionatus, qui ejus pecuniæ inhiabat. L X V. A R T U R U S. 1 Arturus d’Efpinay abbas sancti Salvatoris de Rotono in Aremorica, regi a consiliis, & regiorum ordinum præceptor creatus in promotione facta Lutetiæ, die 31. Decembris an. 1619. Francssci domini de S. Luc equitis torquati, rei tormentariæ in Gallia præsecti, clarisiimi belli ducis in obsidione Ambianensi occisi, ex Jana Cossæa Caroli comitis Brissa- ci equitum tribuni sisia genitus, comitiis regni generalibus a clero Britanniæ delegatus interfuit an. I6I4.posteadesignatusad episcopatum Massiliensem a Ludovico XIII. paulo post, nondum consecratus fato eripitur 1618. LXVI. NICOLAUS II. Nicolaus Coeffeteau, ortus in castro-* Lœdi, aliis in sancti Carilefi * oppido, apud Cenomanos, prosesiione in ordine S. Dominici emil- sit, ab ineunte ætate litterarum amore flagravit, sacrarum maxime ; in quibus apprime versatus factus estTheologiæ lector, aliilque in stio ordine muniis magna cum laude est perfunctus. Ejus eloquentia tum in concionibus, tum in variis scriptis gallica lingua publicatis, maxime quæ ad Romanam pertinent historiam jam j effulserat, cum cardinali Perronio suadente Henricus magnus eum delegit ad responden- dum Jacobi magnæ Britanniæ regis libro uni- versis Christianis principibus inseripto. Hen- rico mortuo cui oratione funebri parentavit, Ludovico XIII. ejus filio, & heredi nuncupavit an. 1622. insigne opus de Eucharistia, adversus Plesiii-Mornei mysterium iniquitatis. Cum propter eximiam eruditionem doctis viris etiam exteris innotuisset, a Gregorio ipso XV. pontisiCe inter præsules assumitur, ad errores refutandos archiepiscopi Spalatrensis egregio illo opere quod inscripsit, desacra monarchia ecclesta catholica, apostolica, & Romana, adversus Rempublicam Marci-Antonii de Dominis, quondam archiepiscopi Spalatrensis cui operi clarisiimus antistes immortuus est Parisiis anno 1623. die iI. Aprilis, anno ætatis 49. Consecratus episcopus sub titulo Dardaniæ, episcopa- lia munia Metis exercuit. A rege Christianis- simo designatus fuit episcopus Lombariensis, & postea Santonensis, quibus titulis nuntium remisit5 uti & Massiliensi episeopatui, quem cessit in gratiam Francssoi de Lomenie, nondum, ut putamus, adeptus possessionem. SSILIENSIS. aro LXVII. FRANCISCUS. Franciscus de Lomenie Dominicani quoque ordinis alumnus, Theologiæ licentiatus, abbas B. Mariæ de Josaphat prope Carnutum, ordinatus est a Francssco Harlæo Rotomagensi archiepiscopo, assistentibus Baionensi & Con- seranensi episcopis, anno 1624. * in ecclesia Dominicanorum apud Parisios. Eodem anno 11. Septembris Ludovico XIII. sacramentum clientelare juravit coram Francssco cardinali Rupi-fucaldo, magno Franciæ eleemosynario : tum anno sequenti urbem sdemni pompa est ingressus, & interfuit comitiis generalibus cleri apud Parisios. Ejus tempore 1631. conditur in urbe conventus Carmelitarum discalceato- rum, & 1633. Cartusianorum. Vivere desiit Lemovici anno 1639. ibique sepultus in majori S. Stephani templo, cum hoc epitaphio. J E S V S MA R IA. IUustrisiimi viri F. de Lomenie Massiliæ episcopi & abbatis de Josaphat tumulus. Adsta viator, Et incertas mortalium vices dole. Dominus de Lomenie, patria Lemovix, pro^ fejstone religiosus, dignitate Massilia episcopus, a finibus terra terram hic postiturus advenit. Doctrina paucos habuit pares, Nullum pietate superiorem, Non tam illi mitra honori, ^uam ipse mitra ornamento fuit. Generalibus ecclesta Gallicana comitiis, non femel adfuit, semper profuit. Parentibus qui jam tertio regi ab sanctionum commentariis fuere, non inferior, In pauperes semper beneficus, sed moriendo magnificus. Nec enim potuit morti cedere ejus caritas fortis ut mors ; Immo& morte fortior ipfa. ^uinquagestmo quinto atatis anno sublatus est. Immatura quidem illi ad mortem atas, Sed matura virtus illi ad immortalitatem fuit. Ita vixit ut mori non possit. Ita moritur ut vitamstbi mors pariat Priore vita beatiorem. Apud ades D. Stephanosacras & decano ac novettb canonicis ex suis decoratas sepeliri voluit ; ’Ut ita illum coronam justitia jam percepisse . intelligeremus. ’ Illum voluisset suis vijceribus Massilia complecti. Sed heu 1 qua spes solatiisuperfuisset luctui Lemovicenstum, 67 quem illis vivum Massilia eripuit, Etiam mortuum retinuisset ? O inanes hominum spes. Ofortuna infida conditio stsua tot annorum expectationem momento temporis eludit. Ora, plora & vade. De more majorum instngulas hebdomadas instituto suero obiit XXVII. Februarii anno a partu Virginis Mocxxxix. Ejusdem
