_tss ECCLESIA AV i dissimam admissui fecietatem, & in exemplum L cunctis fidelibus ad imitandum datus, facerdo- tibus autem ad stricte religiofeque observandum acpradicandum. Aspirans autem in coelum, antequam Domino fesu fuum redderetspiritum, fene- Jlellam cella in qua quiescebatjujfit patefieri, & s felito oculos * lacrymarum profundens : O quanta, inquit, mala, quanta video certamina & tormenta pra parari ab impiis, dæmonum præva- lente nequitia, non huic tantum urbi & ecclesiæ nostræ, nonGalliis solum & Hispaniis, sed universopiiflimo orbi Christiano ! divinam imploremus & exspectemus misericordiam ; & stria* mus, fratres, neminem posse illiusresisterevo— j lunfati. luibus dictis feliciter in Domino obdormiens, coelorum arcana, eorum in omnem aternita- temfruiturus confertio, penetravit, quorum vitam & mores sanctifime expresserat in terris. De mense autem & die quo obiit idem B. antistes quæsitum frustra. Non enim refert idem codex s sed nec indicat elenchus Savaronis, nec est in serie Sanctandreana. XII. PRIMUS. MtrctUini ftpt a. Vioclct. & Mtxirnœ imf. 15. Fost Cædicii pontificis obitum electus est Primus Avenionensis episcopus anno 298. de • eo sic manuscriptus liber : Defuncto autem & fe pulto cum sanctis pradecessoribus suis in omni genere virtutum spectabili Cadicio episcopo, Aven- nicensi ecclefia regenda magno omnium consensu quatriduo post eligitur & ordinatur Primus venerabilis ejusdem diaconus, qui tot futura mox per- secuttonis tentationes, turbationes, calamitates, incendia & tormenta folus vel aquanimiter ferret, vel ab urbe Avennica, sua fingulari virtute, pietate & prudentia fi non omnino repellere, & arcere valeret, faltem ea pro Christo cives, suos & oves omnes doceret verbo & exemplo patientissime subire ac tolerate. Erat enim vir atatejam ma- turus & gravitate, numeris omnibus absolutut, crebris vigiliis assuetus, & frequenti inedia deditus, & assiduis vacans orationibus ; & qui non paucas quotidie pauperibus de patrimonio fuo erogabat eleemosynas. Nam & ex bonis suis hereditariis ecclefia nostra Domina B. Maria pradiola quadam & census perpetuos largitus est, propter qua egregia benefacta, laudem apud omnes & gratiam non vulgarem obtinuit, eoquc maxime quod rectus & integer fraternaque caritatis & domejlica concordia imprimis esset amans. Oblatam igitur cum suscepisset, compulsus magis quam sua sponte ductus, dignitatem, nec E ignarus esset, divino revelante fpiritu.quibus exagitandus esset fluctibus, & quantas pati haberet in episcopatu tribulationes, ad omnia tamen voluntariam fe Deo hostiam obtulit, primumque benedictione de more prius percepta a tribus episu copis, qui eum oleo fancto unxerunt, in conspectu totius populi, suorum tanta devotione tantoque lachrymarum fonte peregit, ut ficcis eum oculis faxea etiam corda videre non possent, fed & memor fcmper fuitistius quod ab Apostolo f criptum est de omni epijcopo & pralato : OmniS pontifex ex hominibus assumtus pro hominibuS constitui* EN IONENSIS. A tur, in his quæ sunt ad Deuni, ut offerat dona ac sacrisicia pro peccatis. In pace morte evocante Primum episcopum e vita emigrasse ex his verbis constat ; pius Dei sacerdos confessor & episcopus destgnatur, nota- ttirquc x/Zw ; mors ad annum trecentestmum fe- ptimum sub finem Nov.&sepulchrum in ade S.Petri, nondum perfecta primaria ecclefia beata nostra Domina Virginis Maria rcstauratione. Hæc loquitur codex. XIII. FRONTINUS. MorctUi pfipt 5. Cdnfiluuixi M, imp. I Frontinus in Italia Albæ natus illustribus & opulentis parentibus, & Romæ prelbyter factus, sed grassante immaniter Galerii Maximiani crudelitate ex Italia coactus fugere in Gallias veniens, cum sociis suis Avenionem incolendam elegit. Postquam per duos vel tres ad summum annos in ea privatam & abditam duxit vitam ; In tantam apud Avenionenfesdevenit existimationem & admirationem (verba sunt manuscripti) ut fecundum quodfamatenet, vacanti per obitum Primi venerandi episcopi, Aven- nicenst sedi, unanimi omnium voce ac postulatione cleri & populi fit ipse adferiptus prafectusque pon- ’tisex, honorem quamvis humilitate permaxima confiant er recufaret, & suam inopiam & imperitiam fufissimo lacrymarum imbre contestaretur. Sed pravaluit tum Dei voluntas, tum populi clerique pia devotio, qui eum ex cellula sua in sancta tractum, & in ecclefiam adductum festinantet & festivit er in sed e collocarunt episcopali & sacro perungi pontificatus oleo, ab episcopisqui convenerant, obnixe petierunt & obtinuerunt, eximio omnium cum applausu, & ingenti totius civitatis gaudio & exultatione. Ita tabulæ mantsscriptæ Aven. eccl. & catalogus Savaronis. Antiquus elenchusejusilem ecclesiæ, & si : - > ries Savaronis quindecim annis Frontinum episcopum fuisse referunt ; in ista tamen Pron- tinius non Frontinuwt in aliiscodicibus legitur. XIV. AVENTIUS. Silvtjlrifaftn. Ctofl »
» ti » iM. If. Post memorandæ virtutis episcopi Frontini decessum, Evantius presoyter insigni fervenS religione, unanimi cleri populique consensu decimus quartus in ordine præsicitur antistes sanctæ Avenionensu civitatis ecclesiæ
nono* ConstantianoDeiparæ virginis Mariæ’ templo quod exædisicari cœperat anno 316. J ultimam manum Aventius attulit, & ejus consecrationem pro muneris siii dignitate magno vicinorum pontificum, populique Christiani praesente cœtu, sexto-decimo calendas SeptembriS anno sitlutis trecentesimo vigesimo-septimo rite & splendide peregit ; idque testatum habemus, non uno, sed pluribus veteris notæ monumentis ejusdem consecrationis memoriam & altarium numerum exhibentibus in hæc verba : D E D1- CATIO NOVÆ £CCLESIÆ SANCTÆ MARIÆ AVENNICÆ A CONSTANTINO IMPERATORE MAGNIFICO OPERE RES- TAURATÆ ANNO DOMINICÆ INCAR- Hhhiij
