2jf ECCLESIA CLA * ■panis a mendico accipere ; quam humilitatem l ANNI Deus miraculo remuneravit oepultus est sanctus C HRISTI pQamafjus jn ecciesia S. Stephani, ut docet libellus de eccIesiis notis Savaronis illustratus, c. xm. In ecciesia S. Stephani, ubi S. Namarius, &c » & alia franctorum corpora, quorum nomina nefcimus, quiescunt. S. Namatii festum celebratur die 27. Octobris. De annis episcopatus S. Namatii Til- P— 4 r 0. lemontius tom. xv. commentariorum, ita conji- 446. cit : Forte successit Rustico an. 446. rexit usque 462. ad 462. quo Eparchio locum dedit, qui obiit sal- tem an. 471. sed de his nihil constat. Quamvis titulo sancti sit insignitus, nullus tamen ejus cultui dies est assignatus. I • X. EpaRCHIUS.• Defuncto apud Arvernos Namatio episcopo Eparchius successet, vir sanctissimus, atque religio- frus, inquit Gregorius 1. 2. hist. c. 21. Et quid eo tempore ecciesia parvam infra muros urbis possefr- sionern habebat, ipsi sacerdori in ipso, quod modo salutatorium dicitur, manfio erat, atque ad gratias Deo tempore nocturno reddendas ad altarium eccle- siæ confurgebari Agnosce hic veterum episcopo- rum simplicitatcm & modestiam, quibus pro habitatione sufficiebat tuguriolum juxta ecclesiam, ut loquuntur patres Africani. SaIutatorium seu se- cretarium idem est ac hodie sacristia. Ante sa- crorum mysteriorum celebrationem, episcopus sedebat in secretario, ubi filiorum ecclesiæ luo- rumque salutationes excipiebat ; unde salutatorii nomen huic loco datum, quod observatum a nobis est in epistolam 5 6. S. Gregorii papæ libro v. Solebat S. Eparchius diebus Quadragesimæ sccedere in monasterium, quod in arce Canto- bennici montis condidisse fertur, ibique rcclusus manebat. Die autem Cænæ Dominica, inquit Gregorius Tur. cum magno pfallentio, comitantibus clericis civibusque, ad ecclesiam suam reverteba— _ 472. tur* Excessit e vivis anno 472. juxta communem L opinionem. b XI. APOLLINARIS SIDONIUS. b Exstincto per mortem hoc magno lumine quo Arvernensis ecclefia refulgebat, surrexit in ejus locum luminare fortasse majus, ob splendorem natalium /dignitates, imperiales nuptias, doctrinam, eloquentiam ; quæ omnia conjuncta sum- mæ pietati, episcopum numeris omnibus absolu- tum consecrarunt. Caius Sollius Apollinaris Sidonhisesecundum freculi dignitatem nobilissimus, & de primis Gallia— j * ’rumsenat0rt^us > loqui* Gregorius Turon. patrem & avum habuit prætorii Galliarum praefectos. Lugduni anno circiter 43 1. ortus, ut probat Jacobus Sirmondus in ejus vita, adverlus Johan. Savaronem, qui Sidonium gente Arvemum fuisse contendit : sub optimis magistris, litteris operam dedit in Gallia, quæ tum liberalium artium_stu- aJ.t j ; e. diis florebat ; ufus est autem Hoenio in poeticis, Vtrj. j t o. tarm. re. a in majoris ecclesiæ catalogo vocatur S. Barthius, vulgo S. Bar. b ln MS. Illidiano ante Sidonium ponuntur : Deletronius & Sezerolus, qui in codice majoris eiclesue appellantur Pele- tronius, & Fcrraolua. Sed illorum MS. nulla habenda ratio. ROMONTENSIS. 232 k ut ipse commemorat, & Eusebio in philosophi— ————* cis, sub quibus quantum profecerit maxime iu ANNl * 1 1 r runicTi poetica norunt eruditis Quos audierit in rhetorica v non legimus : sed magistram naturam se habuisse in facultate dicendi probarunt plurimæ orationes extemporaneæ & repentinae scrlptiones. Eadem elucebat in eo ingenii felicitas in pangendis ver- sibuS. Gregorius Turon. post laudes ei datas ob facilitatem iu scribendo & dicendo extempora- nee, quantum polleret memoria offendit hoc prelato exemplo : Processerat Sidonius episcopus ad celebranda quodam in monasterio sancta mys teria, die festivo basilicæ, forte in dedicatione. 1 At defuit libellus quo ad rem sacram utebatur ; fuerat enim nequiter subtractus. Nihilominus ta- men memoriter omnia quæ libro continebantur, quasi legisset, recitavit ac cantavit ; ut omnes in stuporem acti exclamarent, non hominem locutum suisse sed angelum. Quod, inquit Gregorius, in præsatione libri quem de missis ab eo compositis conjunximus, plenius declaravimus. His naturæ dotibus, accedente studio & exer- citatione id consecutus est Sidonius, Mamerto Claudiano teste f ut eruditorum sui ævi pcritis fimus & disertissimus haberetur, poetices maxi- , me. Laude clarus apud principes, in eorum fami- ’liaritatem & amicitiam facile aditum habuit, quin etiam Papianillam Fl. Aviti consulis ac de- muin imperatoris filiam uxorem duxit, ex qua tres liberos Apollinarem filium, Rosciam & oe- verianam c suscepit. Anno 457. a Majoriano c imperatore qui Avitum Cæsarem Sidonii soce- rum imperio spoliarat in obsidione Lugdunensi captus, maximo in honore est habitus ; cui prin- cipi cum ineunte anno sequenti panegyricum di- xisset, Majorianus, petente quoque senatu, eum statua laureata donavit in foro Trajani posita, & comitiva. Quamquam Sirmondus velit sub Avito . augusto statuam Sidonio Romæ in bibliotheca ’fori Trajani esse positam. Ab Anthemio impera- tore Romam vocatus, Augustum oratione panegy- rica laudavit, a quo præfectus Urbis creatus est & patricius ; sicque farruiiam suam ex præfectoria patriciam reddidit. Nunc de ejus episcopatu agamus. Anno circiter 47 2. invitus a tribunali ad Ar- vemorum cathedram episcopalem raptus est, 472, tuncque relictis filio suo Apollinari bonis & honoribus, ad res cœlestes animum studia- que adjecit ; uxorem tamen, nonnisi quoad thorum dimisisse videtur ex his quæ de eo narrat Gregorius. Cum autem esset, inquit, magnifica ■ sanctitatis t atque ex frenatoribus primis, plerumque * nefrciente confuge, vafra argentea aufrerebdt a domo, & pauperibus erogabat. Quod illa cum cognofrceret. seandalilabatur in eum : sed tamen dato egenis pretio, frpecies domi restituebat ; quibus ex verbis iutelligimus quoque pontificem hunc non omni- no abstinuisse ab argentea & pretiosa supelsec- tili. ldque videtur significare Gregorius Turon. quando id narraturus præmittit ; Cum autem esset magnifica sanctitatis, atque ut diximus, ex frena- C Greg. Turon. lib. j. cap. a. memorat Alchimam, ApoHi* naris filii nostri Apollinaris Sidonii sororem, qux proinde videtur a Sidonio quotjue geititx Yide infra in Apollinare episcopo Xiv.
