Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/134

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

233 ECCLESIA CU — ■ toribus primis ; moxque subdit pia ipsius furta : J ANNI plerumque nesciente conjuge vasa argentea auferes CHRISTI bafaJofno. Porropost ordinationem suam, ma- jori studio cœpit sacras litteras excolere quam prophanas & humaniores antea ; ita ut dc locis di incitioribus sacræ Scripturae, ac de fidei christia- næ dogmatibus, ab aliis præsulibus consuleretur ; quos ob animi demissionem ac modestiam ad lanctos patres remittere solebat. Tanta erat de ejus prudentia existimatlo, ut electionem e^is- copi ad metropolitanam sedem Bituricensem pro- vinciamque regendam, ab ipso pendere volue- rint congregati pro hac electione ejus coepiscopi. j Quamvis in deliciis enutritus, jejuniis ita cœpit assiiescere, iu quibus oratione sola se recreabat, ut pene quotidiana essent ac continua. Virtutis avitæ non oblitus & bcllicæ fortitudinis pristinæ (olim enim schola egresses, mili- tiam lecutus fuerat) multa præclare gessit, Ar- vernis quibus ducis loco erat obsidione cinctis per Gothos sub Evarico rege, diutinae oppu- gnationis impetus constanter sustinuit. Inde ur- be in potestatem hostium dedita, ab iis obtentu legationis a sede pontificia ejectus, cogitur exsuia- re : tandem cathedrae suæ restitutus, cum inter barbaros optimi pastoris munia sedulo impleret, singulari iu omnes propensus benignitate, sum- ma autem in egenos liberalitate, æmula duorum presbyterorum odia in se constanter pertulit ; qui omnimoda sedis suæ potestate ei contumeliose ablata, ad maximas angustias illum redegerunt, sed a calumnia liberatur, postquam seditiosorum presbyterorum alter divinitus morbo percussiis, Arii mortem obiisset ; quod fusius habes observatum Greg. lib. 2. c. 2j. Tandem vero Aprunculo divina quadam præsensionedesignato sibi succestb- re, ad Christum feliciter migravit 12. cal. Sept. 48 2. anno 48 2. cum vixisset annis circiter 52. £ * /• 4 94. Ut dc ingenii ejus fœtibus jam loquamur, ope- ra quamplurima elucubravit, iu quibus sane, ut Sirmondus in ipsius elogio, seu metro vinctis, seu liberis ac solutisfsive narret autsuadeat, sive laudet aut vituperet, & quodcumque argumentum tractet, par in omnibus felicitas & copia, atque ea tum verborum, tum fententiarum varietas, ut mira in eo vis ingenii, & abundantia quædam doctrina statim eluceat. Quantus esset ostrndit in extemporalibus etiam repentinisque seriptionibus, quarum illi tam promta facultas erat, ut non pauculos duntaxat versus non meditatos sunderet e vefligio

cum eximiis seculi illius poetis Domnulo, Severiano, E atque Lampridio decertavit…….Multa autem sup- presset ingenii monumenta, & quædam adorsus, ut Attilæ bellum, operis pertæsus abjecit, Historiam præterea sui temporis ut seriberet, hortante Leone Eurici regis Vesigothorum consiliario, detrectavit, cum diceret historiæ scribendæ consilium clerico minime convenire. Hactenus Sirmondus. Porro fer- me omnia quæ habemus de Sidonii vita possimt erui ab ipsis Sidonianis operibus, & historicis, a quibus passim laudatur : inter eos Claudianus Ma- mertus presbytcr Viennensis, de statu animæ li- bros tres infcribens præsectorio patricio doctissimo viro & optimo Sollio Sidonio t illum potissimum iROMONTENSIS. 234 t disertum, eruditissimum virorum, ac veteris elo— — quentiæ reparatorem appellat ; & alibi, multis ANNI lcientiarum abundantem talentis. Gennadius item CHRISTI presbyter Massiliensis de viris illustribus cap. 9 2. Sidonius Arvernorum episeopus scripsit varia & grata volumina, & fanæ doctrina ; homo siqui- dem tam divinis quam humanis ad integrum im- butus, acerque ingenio, scripsit ad diverfos diverso metro, & prosa compositum insigne volumen, in quo quid litteris poffic, ostrndit, verum Christrano vigore pollens, etiam inter barbara feritatis duri- tiern, quæ eo tempore Gallos oppresserat, catholicus j pater & doctor habetur insignis : fioruit ea tem- peseate qua Leo &’Leno Romanis imperabant. Pari præconio celebratur a mediæ ætatis scripto- ribus non contemnendis Fiodoardo, Sigiberto Gcmblacensi, Hugone Floriaccnsi in chronico, Honorio Augustodunensi, Petro Venerabili ab- bate Cluniacensi, Abaelardo, & aliis. E neotericis vero opera ejus commentariis inter ceteros illustrarunt, Jacobus Sirmondus, & Johannes Savaro, ambo Arverni doctissimi, ex quorum notis ad Sidonium plura desumsimus. In ecclesia Arvernensi sanctorum albo adseriptus colitur ritu , solemni, cujus cineres in veteri S. Saturnini basi- ’lica primo tumulati sunt, inde transtati ad ædem S. Genesii. Hujusmodi autem epitaphium in ve- tusto codice Cluniacensi repertum est his versibus : Sanctis contiguus, facroque patri, Vivit sic meritis Apollinaris, Illustris titulis, potens honore, Rectus militia, forique judex, .Mundi inter tumidus quietus undas, Caufarum moderans subinde motus, Leges barbarico dedit furori. Diseordantibus inter arma regnis, Pacem consilio redux it amplo, I Hæc inter tamen & philofophando Scripsit perpetuis habenda feclis, Et post talia dona gratiarum, Summi pontificis fidens cathedram, Mundanos soboli refundit actus, Quifque hic dum lachrymis Deum rogabis, Dextrum sunde preces super sepulcrum, Nulli incognitus, & legendus orbi, Illic Sidonius tibi invocatur. XII. cal. Septemb. Zeno imp. XII. S. ApruncuLus. Mortuo S. Sidonio, presbytcr ille qui cum altero divinitus percuflo, ut mox diximus, adver- sus sanctum seditionem moverat, protinus omnem facultatem ecclesiæ, tamquam si jam apiseopus esset, /, j * inhians cupiditate, præoccupat dicens : Tandem respexit in me Deus cognoseens me justiorem esse Sidonio. Die vero Dominico paravit epulas in domo ecclesiæ, hoc est in ædibus episcopalibus, ad quas vocavit cives. At ei pincerna dum præ- beret poculum, comminatus est ex divina reve- latione mortem proximam ætemaque supplicia ob vexatum injuste S. Sidonium. Quæ audiens pres- byter, elapso de manu poculo, exhalavit animam. Itaque S. Aprunculus episeopus a S. Sidonio de- signatus cathedram obtinuit. 1$ prius