239 ECCLESIA CLA se pro episcopatu, quam unum triantem coquo, / CHRISTI Tst prandium paraverat. Eodem tempore clerici Trevirenses a Rege postularunt Gallum in episco- pum, Aprunculique successercm, sed repulsam passi elegerunt S. Nicetium. Gallus tunc presbyter ordinatus, a Rege mitti- tur Arvernos, comitantibus duobus episeopis, & a suis concivibus cum multo psallentio susceptus, in ecclesia sua episeopus consecratur. In Gallo, crescente dignitate, creverunt & vir- tutes, humilitas, caritas, patientia ; ita ut in capite percussiis a presbytero suo, ne verbum quidem asperumresponderit. Ab Evodio, qui ex senatore factus erat presbyter, conviciis & calumniis laces— ] situs, surrexit, & sacra loca circuire cœpit pro calumniatore rogaturus ; qui poenitentia ductus, ad ejus pedes sese prostravit in ipsa platea veniam, quam facile impetravit, petens. Sanctitatem hujus episcopi probaverunt pluri- ma miracula ; nam incendium quo sua urbs iu favillas redigi periclitabatur, oratione, oblatoque Evangeliorum libro repressit. Luem inguina- riam, quæ per vicinas provincias grassabatur, a suo grege avertit, multos a morbis liberavit. Ob impetratam vero populi sui salutem gratias acturus, instituit ut media Quadragesima supplicatio- nes ( rogationes appellat Gregorius) ad basilicam ( S. Juliani martyris, itinere pedestri trecentorum & sexaginta stadiorum fierent, semper psaliendo. Mortem prospiciens, populum accersivit cum ardenti febre decumberet, ac omnibus communionem porrexit Die Dominica, luce jam albescente, Psalmo quinquagesimo & benedictione decantata & alleluiatico, cum capitello expleto, confummavit matutinos, Iaudes nunc vocamus, in quibus etiamnum canimus Psalmum 50. canticum Benedicite, alleluiaticum seu Psalmum 148. cum duobus sequentibus, quibus pro titulo praemittitur Alleluia. Hoc persunctus officio, fratribus vale dixit, moxquc, extentis membris spiritum calo ] intentum præmifit ad Dominum, postea abluitur & vestitus defertur in ecclesiam. Tunc agebantur illæ Rogationes, quæ quotannis ubique in Paschate fiunt ; hoc est, tempore Paschasi. Quarto post mortem die, congregatis vicinis episeopis, corpus ejus delatum est in S. Laurentii basilicam olim a Victorio duce constructam, teste Gregorio lib. 2. hist. c. 20. ibique terræ mandatur. Itaque ille S. Gallus qui Arvernis quiescere dicitur in ecclesia sui nominis, alius est ab hoc episcopo, & ab illo S. Gallo, qui sepultus in ecclesia Ulidiana le- gitur. Sancti viri funus ipsi Judæi cum tædis ac— j censis lugendo prosecuti sunt. Obiit ætatis anno J 65. episcopatus sui 27. juxta Gregorium, cui f. iv. C « m. magis adhibenda fides quam Fortunato in S. Galli f • epitaphio, qui paulo brevius facit ejus episcopatus 5 53— tempus. Itaque mors ejus ad annum 553. aut 554. revocanda est. Subscripsit per Laurentium preSbyterum concilio Aurelianensi II. an. 5 3 3. Arvernensian. 535. adfuit ; ad Aurelianenfe III. Optardenum misit. In Aurelianensi IV. an. 5 41. sedit, & in Aurelia- nensi V.an. 5 49.Commemoratur in martyrologio Romano ad diem 1. Julii. Ejus virtutes Fortu- Tornus /s* ROMONTENSIS. 240 1 natus complexus est in epitaphio ejus quod stricta ■ oratione condidit in gratiam Gregorii Turonensir. ANNI DeS. Gallo sit officium duplex calend. Julii CHRISTI in diœcesi. Sacras ejus reliquias possidet ccdesia Portuensis. Ejus nomini dedicata est collegiata & parochialis ecclesia urbis Langeaci, olim monachorum Casie-Dei subjacentium. XVII. CaUTINUs. Cautium exarchidiacono eeclesiæ Arvemensis, juslu Theodobaldi regis, cathedræ per sancti Galli mortem vacanti imponitur, episcopatum ambien- te Catone presbytero. J Quæ de utroque Gregorius refert I. IV. hist. capp. 5. & sequ. ipsius verbis subjiciemus : Cum ab hoc mundo migrasset (Gallus) & ablutus in ecclesiam deportatus fiuisset, Cato presbyter continuo a clericis de epifiopatu laudes accepit : & omnem rem ecclesiæ tanquam fi Jam esset episeopus, in suam redegit potestatem. Ordinatores removet, ministros respuit, cuncta per se ordinat. Episcopi cep. I. tamen qui advenerant ad sanctum Gallum sepelien- dum, postquam eum sepelierant, dixerunt Catoni presbytero : Videmus quia te elegit pars maxima populorum : veni, consenti nobis, & benedicen- tes consecremus te ad episcopatum. Rex vero par- ’vulus est, & si qua tibi adscribitur culpa, nos su- scipientes tc sub defensione nostra, cum proceri- bus & primis regni Theodobaldi regis agemus, ne tibi ulla excitetur injuria. Nos quoque (in- tantum fideliter crede, ut spondeamus pro te) omnia etiamsi damni aliquid supervenerit, de nostris propriis facultatibus id reddituros. At ille cothurno vanæ coostatus gloria ait t Nostis enim fama currente, me ab initio ætatis meæ semper religlose vixisse, vacasse jejuniis, elcemosynis de- lectatum fuisse, continuatas siepius exercuisse vigilias, psallentio vero jugi crebra perstitisse sta- tione nocturna. Nec me Dominus Deus meus ) patitur hac ordinatione privari, cui tantum samu- latum exhibui. Nam & lpsos clericatus gradus canonica sum semper institutione sortitus : lector 10. annis fui : subdiaconatus officium 5. annis ministravi, diaconatui vero 1 5. annis mancipatus fui, presbyterii autem jam honore 20. annis po- tior. Quid enim mihi nunc restat, nisi ut episco- patum, quem fidelis servitus promeretur, acci- piam ? Vos igitur revertimini ad civitates vestras : & si quid utilitati vestræ competit, exercete. Nam ego canonice adsumtuniS sum hunc honorem. Hæc audientes episcopi, & in eum vanam — gloriam exfecrantes, discesserunt. Igitur cum consensu clericorum ad episcopatum 7’ electus, cum adhuc non ordinatus cunctis ipse præ- esset, Cautino arcludiacono diversas minas intende- re cœpit, dicens : Ego te removebo, ego te hu- miliabo, ego tibi multas neceS impendi præci- piam. Cui ille.’gratiam, inquit, tuam, domine piissime, habere desidero, quam si mereor, unum tibi benesicium præstabo. Sine ullo enim labore tuo, & absque ullo dolo, ego ad Regem pergam, & episcopatum tibi obtinebo, nihil petens, nisi ut promerear gratiam tuam. At illesufpicans eum fibi velle illudere, hæc valde despexit. Hiavero cuni
