zyy ECCLESIA CLA — ■ exsilium episcopo cogitabat, & de muris urbis / ANN1 evertendis. Toto vero tempore obsidionis beatus A UD ICT1/ A * 1 vir in oratione assiduus, muros urbis per noctem psallcndo circuibat ; afflictus in jejuniis & vigiliis, instanter orabat. Porro Deus non passiis est lancti viri preces esse irritas ; nam Thedericus rex nocte Vit. Pat. pavore perterritus, de stratu suo eXsiliit, ac solus C’per viam publicam fugere nititur ; perdiderat enim sensum, nesciens quid ageret. Confiiio vero HiIpingi ducis religiosissimi ab obsidione reccssit, cavitque ut intra octo milliaria ab urbe, nemo læderetur. Nec abs re eritipsa verba HiIpingi referre : Clo- riosissirne rex….. ecce muri civitatis istiussortissimi sunt, eamque propugnacula ingentia vallant ; quod I ut plenius magnificentia vestra cognoseat, de fanctis quorum basilicæ muros urbis ambiunt hæc loquor. Sed antifies loci illius magnus apud Deum habetur. Ex sancti viri persecutoribus acerrimus fuit Hortensius unus ex urbis senatoribus, qui comi- tatum urbis gerebat. Hunc autem domuit im- missis oratione sua repentinis lethalibusque mor- bis ; quibus post amistos pene omnes servos, interire metuens, ad Quintiani pedes prostratus ve- niam petiit & consecutus est, simulque omnium qui supererant in familia sua saiutem. Multa patra- * Comble— vit miracula in Candidobrensi ♦ monasterio, & „ alibi.’ Abunde effundebat eleemolynas in sinum pau- pcrum. Dc cetero in ecciesiasticis scripturis eru- 5 27. ditus est habitus. Longam vitam dausit an. 5 27. perfectus in sanctitate, & sepultus est in basilica a S. Stephani, ad lævam altaris •, hæc Gregorius loco laudato. Celebratur festum S. Quintiani iu diœcesi Chrpmontana die x. Novembris. XVI. S. Gallus I. Inter S. Quintianum & S. Gallum Desiderio cuidam episcopo dandum esse locum autumant Bollandiani ; quod facile fieri posse aiunt, quia quo. tempore S. Quintianus e vivis abierit, quoveJ episcopatum adierit Gallus, non est certum. Et quidem celebratur, inquiunt, in ecciesia Claro- montana festum cujusiIam Desiderati episcopi, qui quo tempore sederit ignoratur. Itaque eorum conjectura est Desiderium episcopum qui S. Aregium Vapincensem episcopum baptizavit, fuisse Ar- vernensem episcopum, non Cabilonensem ; fa- vetque huic conjecturae, quod S. Aregius legatur præpositus, ante suum episcopatum, ecclesiæ Mor- » Morgcr. gecensis *, quæ leucis circiter quinque distat a Claromonte Arvernorum. At vero nihil in actis S. Arcgii manifestius, quam Desiderium a quo j baptizatus legitur S. Aregius in ecclefia S. Vincendi Cabilonensis, fuisse hujus ecclesiæ episco- pum. Itaque S. Gallum sancto Quintiano subro- gatum fuisse in sede Arvemensi minime dubitan- dum ; maxime cum id clare doceat Gregorius Turon. qui eum habuit patruum, & apud ipsum sc educatum fuisse asserit. Quid enim clarius his t.iv. f. j. verbis : Cum B. Quintianus, sicut supra diximus, ab hoc mundo migrasset, sanctus Gallus in ejus « Ubi etiamnum viGtur ejus sepulcrum, sed vacuum ; nam sacrum corpus ad ecclesiam SS. Symphoriani & Gcncsti in Urbe inde trandatum est, ubi adhuc quiescit. ROMONTENSIS. 238 l cathedram. Rege opitulante ascubstitutus est. Quod — — idem Gregorius fusius refert in vita S. Galli, ex ANNI qua pleraque dc illo dicenda desumemus. RJST1 S. Gallus Arvernæ urbis incola, patrem habuit c. w. nomineGeorgium, matrem Leocadiamde stirpe Vettii Epagati ortam, quem Lugduni passiim Eu- sebii Cæsariensis testatur historia libro v. c. i. ad annum Christi 180. sicquc parentibus ortus est qui ita de primoribus senatoribus fuerunt, ut in Galliis nihil inveniatur essegenerofius atque nobilius. Gallo adulto pater quæsivit cujusdam senato- ris filiam, quam ei collocaret ; quod ubi audivit juvenis, monastrrium Cromonense * expetiit sexto si— *Coumon. 1 tum ab Arverna urbe milliario, suppliciter abbatem exorans, ut stui comam capitis tondere dignare- tur. At ille videns prudentiam atque elegantiam pueri, nomen inqiiirit, genus & patriam. Ut vero audivit eum esse filium Georgii senatoris, ait : Bene desideras, fili, sed primum oportet hæc in pa- tris tui deferri notitiam. Statimque misit ad eum, quid fieri juberet rogans ; religiosus vero pater : Primogenitus, inquit, erat mihi. & ideo eum volui conjugio copulare ; sed si eum Dominus ad suum dignatur adsicire servitium, illius magis quam nostra voluntas fiat. Itaque abbas puerum clericum fecit, b „ hoc est totondit * Statim Gallus gravitate morum in juvenili ætate senlor visus est, ab omnibus jocis abstinens, jejuniis carnem domans, assiduæ lectioni incumbens, Psalmis decantandis tantum delectabatur ; habebat autem miræ dulcedinis vocem, cum modu- latione suavi. Quapropter S. Quintianus episeo- pus eum ex claustro assiimsit, & ut cælefiis pater in dulcedine fpiritali nutrivis. Non latuit Theodoricum regem quæ de Gallo dicebantur ; quare illum accersivit, quem tanta dilectione excoluit, ut eum proprio filio plus ama- ret ; a regina autem ejus simili amore diligebatur, non solum pro honefiate vocis, sed etiam pro castu- J monia corporis. Tunc temporis Theodericus ex civibus Arvernis clericos multos abduxit, quos Trevericæ ecclesiæ addixit ; sed Gallum in co- mitatu retinuit, ltaque cum secutus esset Regem Coloniam-Agrippinam euntem, ibi fanum idoli cujusdam, ad quod magnus erat populi concursus, recuperandae salutis gratia, succendit. Tunc autem erat tantum diaconus. Paulo post anno circiter 527. ad Deum mi— o- gravit Apruncuius Treverorum episcopus, eo- demque fere tempore S. Quintianus animam efflavit. Gallus vero post S. Quintiani transitura, & cui morienti adfuerat, Regem adiit, qui eum epis- copum Arvernorum designavit, invitiS hujuS ec- clesiæ dericiS ; nam alium elegerant, & cum instru- mento electionis muhisque muneribus ad Regent accesserant, ejus consensum emere cupientes ; jam enim tum sacerdotium vendi a regibus, & emi a clericiS coeperat. Ab hac peste immuniS fuit sanctus Gallus : nam referre solebat non amplius donasse b Thomastinus Discipl. Eccl. tom. i. I. a. c. J9. ex hoq loco & aliis multis docet abbates olim tonsuram clericalem contulistc. Cointius & Mabill. idem observarunt, quod etiam eruitur ex S. Greg. magno scribente lib. Xll— ep. 1 a. de Opportuno, quem promovendum judicabat ad episcopatum, hor. tanilum eum estc ut vel monachus. vel subdiaconus fieret j quafi tonsus in monachum, clericus fieret.
