503 ECCLESIA LI libro vero vHI.ep. 10. quod maxime commen— j KU dat sanctum hunc virum, ait sermone pulcro VtsXUdla e./r l • * vitam suine pulcnorem. XII. RURICIUS II. Avum hic habuit Ruricium seniorem, uti For- tunatusdocet. Anno 53 5. subscripsit synodo Ar- vemensi I. Aurelianensi quoque IV. interfuit an. 541. ad quintam vero an. 549. legatum miiit Bantaredum archidiaconum. Porro hic subjicien- dum putamus elogium funebre & sepulcrale, quod in honorem utriulque Ruricii scripsit Fortunatus lib. 4. Carminum : Hicsacra pontificum toto radiantia mundo Membra sepulcra tegunt, spiritus astra colit. Ruricii gemini stores, quibus Anniciorum Juncta parentali culmine Roma fuit. Actu, mente, gradu, prænomine, sanguine nexi, Exultant pariter hinc avus, inde nepos. Tempore quisque suo fundans pia templa patroni, Istr Augustini, condidit ille Petri. Hic probus, ille pius, luc ferius, ille ferenus, Certantes pariter, quis cui major erit. Plurima pauperibus tribuentes divite censu, Miscere ad coelos quas sequerentur opes. Quos nspargente manu, redimentes crimina mundi, Inter apostolicos credimus esse choros.’ Felices, qui sic de nobilitate sugaci Mercari>in codis jura senatus habent. * Se » i » Ruricius junior in ecclesia S. Petri de Quadrivio *, vulgo du Queroir, quam ædificarat, jacet. fSf XIII. Exotius. ’3’Exotius, al. Exochius & Esotius, quem aliqui recensent ante duos Ruricios, scdit per annos 1 5. Ejus epitaphium scripsit idem Fortunatus lib. IV. in quo eum laudat a patientia, mansuetudine, ecclesiarum cultu, aliisque virtutibus ; ultimos tantum versus referam : Qui tria lustra gerens in pontificatus honore, 1 Pergit ad antiquos plebe gemente patres. XIV. S. FerREoLus. Præfuit S. FerreoIus Chilperico I. regnante. * al. Hic princeps anno 1 8. regni sui, Christi 5 7 5. ♦ Lemovicinum pagum vectigalibus oneravit. Au- diamus Gregorium Turon. lib. v. hist. cap. 29. Cliilpericus rex descriptiones novas & graves in omni regno suo fleri lusset. Qua de causa multi re- „ linauentes civitates illas * vel possessiones proprias, * suaj., / /1 • r. alia regna petierunt… stiituturn enim suerat, ut possesser de propria terra unam amphoram vini per j aripenuern redderet. Sed & aliæ functiones infligebantur multæ, tam de reliquis terris, quam de mancipiis ; quod impleri non poterat. Lemovici- nus quoque populus cum se cerneret tali fasce gravari, congregatus in calendis Martiis, Marcum referendarium qui hæc agerejuflus fuerat inteesicere voluit ; & fecisset utique, nisi eum episeopus Fer- Teolus ab imminenti discrimine liberasset ; arreptis quoque libris descriptionum incendio multitudo con- juncta concremavit. Unde multum molestus Rex, dirigens de latere suo persunas, irnmenfis damnis populum afflixit. = : MOVICENSIS. 504 Adhuc nostri Ferreoli meminit Gregorius, vi
delicet lib. vn. cap. 1 o. ubi refert ejus cura & sol— ANNI licitudinebasilicamS. Martiniapud Brivam-Cur— CHRISTI retiam a, quæ ab hostibus cremata fuerat, restau— • ratam fuisse. Idem episcopus adfuit concilio Ma- tisconensi II. an. 585. curavit etiam fuitus S. Are- dii abbatis, ut iu ejus vita, quæ Gregorio Turon. tribuitur, cap. 3 4. refertur. FerreoIum ex hac vita ad immortalem migrasse legimus an. 595. Ejus 595. gesta edidit Labbeus tom. 2. Biblioth. pag. 527. XV. AscLEPiUS. Asclepius, al. Asclepiodorus, quem Adelphium B appellat auctor catalogi manu exarati, scdit ex eodem annos 17. Ejus mors notatur in martyro- logio Lemovicensi 1 o. cal. Januarii. Cointius ad an. 667. num. 49. scribit eum mortuum esse 9. caI. Januarii an. 613. XVI. S. LUPUS. S. Lupus secundum Carolum Cointium ordi- natus est iv. idus Maias an. 614. Fundationi So— 614. semniaccnsis monasterii a S. Eligio conditi con- sensum præbuit an. 6 3 1. potius quam 638. nam 631. litteræ S. Eligii quibus subscribunt S. Lupus & alii episcopi, datæ sunt an. decimo regis Dago- C berti, qui ad an » Christi 631. referri solct. Fa- tendum tamen variare scriptorcs in computandis Dagoberti annis, quos, oinisio tempore quo per sexennium regnavit in Austrasia, nonnulli incho- ant ab an. 628. quo Clotarius rex ejus pater mortem oppetiit. XVII. SIMPLICIUS. Hic episcopus e vita migravit cum S. Eligius adhuc esset iatcus, & in aula degeret, ut ex Au- doeno qui sancti hujus vitam scripsit discimus libro 2. cap. 28. Locum mox prolaturi sumus. 5 XVIII. FeLix. Dc Felice Simplicii succesibre hæc legimus in vita S. Eligii, auctore S. Audoeno Rotomagensi episeopo : Dum adhuc sub ldjcali habitu esset, Tom. ». EligiuS xpræsagus futuraprænuntiavit. Ex quibus nocte quadam dum consuetas orationes explesset, S S* paululum in distubitu requiefcens, cœpit subito in sumniis vehementer satagere. Quem mox clericus excitum, cum causarn visionis illius interrogaret, hu-- justnodi ab eo responsum audivit : Nuper, inquit, Simplicius Lemovicinæ urbis episcopus migravit de mundo ; & ecce modo jam Felix, qui sacerdotiosor- 7 titur, misses ad nos destinavit.ut ejus parti solatinm præbeamus. Cum ipfis quidem nunc loquebar ; folli- citi ergo nunc estote, haud procul enim sunt. Dixit, & conquievit. Et ecce post ejus verba, cum lux diei daret initium, coeperunt repente prædicti nuntii vesti- bulum domus pulsare ; qui illico ingresse, nuntiant episcopi mortem, cunctaque ita esse gesta, sicut jam Eligius prædixerat. Tunc vero osserentes copiosani pecuniam a Felice pro adminiculo episcopatus missem, ■ Sic di&a quod ibi Currctia fluvius ponte transeatur : Briva enim in veteri lingua Gallica pontem stgnificat ; Briv* nunc est urbs pagi Lemovicini non inelegans, vulgo di&a la Gaillarde. Hunc locum occuparat Gundcvaldus mentitus rcx, de <juo ibidem coasuic Gregorium. nullatenus
