48 ECCLESIA Bl A ANNI LX VULGRINUS. CHRISTI jqon mufto pOft Leodegarii mortem V uIgrinus 1121. ipsi subrogatus est ; quippe anno Christi 1121. regni Ludovici anno 13.& Adelaidis reginæ anno sexto ; una cum Gilleberto Turonensi metropo- litano, & Johanne Aurelianensi episcopo, rogatu Alberti Miciacensis abbatis, supplex adiit Ludo- vicum regem, a quo impetravit confirmationem bonorum, quibus potiebantur Miciacenses ; ut ex ejusilem princlpis diplomate discimus. Ejus pontificatum incepisse anno 1120. pene probat charta B. Mariæ de Salis, qua hic archie- piscopus Gaufrido priori & canonicis B. Mariæ £ de Saiis ecclesiam de Agungiis, cum decimis, sepulturis, & oblationibus reddidit XIII. cal. Septembris anno t I 24. indict. p. anno pontifica- tus domni Callixti papæ II. sexto, pontificatus nestri, inquit, quinto, regnante glorioso Francorum rege Ludovico decimosexto. Legitur Vulgrinus archiepiscopus Bitur. in charta indentata monastcrii B. Mariæ Exoldu- nensis anno 1122. indict. XIV. pontificatusCal- lixti papæ II. anno tertio, iisdemque anno & indictione, in tab. S. Cyrici hujus urbis. Anno se- quenti regali S. Dionysii abbatiæ confirmavit ec- clesiam dc Stivaliculis, adversus Clarum Agcdu- 1124. nensem abbatem. Anno 1124. confirmavit Sil- viniacensibus monachis ecclesiam de Capis, &c. quam lpsis dederat Leodegarius archiepiscopus. Nonnulli volunt ipsum anno 1125. fundasse Lo- ci-regii monasterium, quod alii ad 1128. aut 29. differunt. Dedicavit anno 1128. S. Gildasii cc- clesiam, die 2 5. Martii, commemoratione mys terii Divini Verbi carnem assementis, in ecclcsia celeberrimo ; cui solemnitati adfuerunt episcopi sexdecim & abbates sex supra quinquaginta. 1129. Anno 1129. dic Pasehatis Aprilis 14. Remis Philippus Ludovici regis filius, volente patre, unc— T tus est in Regem in frequenti episeoporum ac pro-1 cerum cœtu, quos inter eminebat Vulgrinus, qui ibidem subseripsit praecepto Ludovici & Philippi regum pro restituendo Dionysianis Argen- toliensi cœnobio. Eodem anno confirmavit con- ventionem factam inter Gaufridum priorem, & canonicos B. Mariæ de Salis, ac monachos Loci- regii. Ex fratribus Sammarthanis adfuit Vulgrinus concilio Lateranensi 1132. ( legendum 1134. 1123.) & Pisano 1134. Anno 1132.sedavit controversiam exortam inter canonicos S.Austre- gesili de Castro, &canonicos S. Ambrosri, dc sedi- bus quas occupare debebant in choro sancti Ste— j phani. Compositionem vero tunc factam confir- mavit Ludovicus rex Francorum, quam videsis col.Va ? inter probat, ubi de patriarchali Bituricensium antistitum auctoritate fit mentio. Ejus tempore unitur capitulo S. Stephani capitulum Ajacense, cujus prior debebat ex capituli sancti Stephani gremio assiimi ; uti docet charta C. xv. xv. Eodem quoque sedente, & rogante, con- col. 10. siliumque dante, Ludovicus rex cognomento Craflus Bituris veniens quasilam confuetudines abrogavit, utilitati civium minime congruaS ; ut discimus ex fragmento dlplomatiS Ludovici VII. TURICENSIS. 49 . regis ejus filii, quod legitur datum apud Lorris ’ anno vm. regni ejus, quo tempore jam e vita excesserat Vulgrinus. Postdepositum auctoritate primatis Gerardum Engolismensem episcopum, quod Anacieto pieudopapæ adhaereret, obiit vi. idus Januarii anni 1136. sepultusque est in ec— 113 6. desiæ majoris S. Stephani choro cum hac iuscrip- tione : Dominus Wlgrinas archiepiscopus Bituricensis. Exstatquædam Honorii papæ bulla data anno c.yvu 1126. qua decernitur archiepiscopum Auxita— coL u’ num obedire debere archiepiscopo Bituricensi, videlicet tanquam primati. Ejusilem primatus argumenta in provincia Burdegalensi hoc eodem tempore habemus. Nempe cum Gerardus epis- copus EngolifmensiS schisinatis Petri Leonis, al. Anacleti, defensor acerrimus, mortuo Arnaldo Burdigalensi archiepiscopo, hanc in sedem vacuam involasset, episcopi Santonensis, Petracoricensis & Pictavensis dicti Guillelini, confugerunt ad Vul- grinum, ut nimirum auctoritate primatis Gerardi ambitum coerceret ; uti probant horum præsu- lum epistolæ patriarchii Bituric. cap. 62. tomo 2. novæ Bibli. Labbei. Ibidem habes duasVulgrini epistolas ad epifcopoS provinciæ Burdig. Inter illustriores Vulgrini amicos fuit Sugerius abbas , S. Dionysii, qui ab ipso abbatialem benedictio- * nem recepit. Ad eum Guillelmus Santonum epise. scripsit epistolam qua invehitur in Girar- dum Engolismensem ; cujus epistolæ meminit Johan. Picartin not. adep. 200. S. Bernardi. LXI. Albericus. Dicitur Almericus in diplomate Ludovici VII. quo præsulibus Aquitaniæ Rex concedit immunitatem a regalibus, anno 1 13 7. ut videre est lib. 2. de re Diplom. cap. 1 2. num. 13. Recensetur a Nangio ad annum 1 140. inter episcopos religione & sapientia illustres, quibus tunc florebat ec- . desia Gallicana. Quantum spectat ad scientiam, * Albericus ita profecit sub Anlelmi Laudunensis episcopi disclplina, ut scholæ Remcnsis rector evaserit : & quidem a Roberto de Monte in sup- plemento Sigcberti, dicitur litterarum seientia & consilii prudentia clarissimus. Quapropter electus est in episcopum Cataiaunensem, neque tamen hanc obtinuit cathedram. Sed postea provectus estadarchiepiscopatum Bituricensem anno 1136. 1 13 6. quo suis litteris testatur se præsentcm adfuisse con- cordiæ initæ inter Arvemiæ comitem Robertum, & Brivatensem ecclesiam ; quas edidit ex tabula- rio Brivatensi V. C. Steph. Baluzius in probat., . hist. domus Arvemiæ. Præterea eodem anno sub- " jecit Cantogilense * monasterioium, quod prius * chan- fuerat abbatia, cœnobio Casie-Dei, uti depromli— tcuEc- mus ex authenticis litteris. Anno 1138. consir- mavit Floriacensibus, eorumque abbati Adcmaro ecclesiam de Corcoe ♦, & aliaS prius iisilem colla— ♦ deCour- tas, ex tabui. Floriacensi. ch, e’ Meminit Alberici chronicon Senonense MS. & Richardi Pictaviensis monachi CluniacensiS ad annum 1 1 3 7. his verbiS ; Circa tempora Ludovici Samm. regis floruit Giflebertus cognomento Universalis, natione Brito, postea epifeopus. Post quem Remis civitate surrexit Albericus, non illo fama minor,
