787 ECCLESIA BURDIG ALENSIS. 788 Ecclesia hæc metropolitana S. Andreæ apostolo nuncupata est, quæ a Francorum regibus secundæ stirpis dotata dicitur, & multis priviIegiis exornata ; plurimas quoque prærogativas a Romanis consccu- ta est pontificibus ; eamque dedicavit Urbanus II. die 1. Maii an. 1096. quæ omnia susius prosc- a cutus est Hieronymus Lopes canonicus & theologus ejusilem ecclesiæ in opere Gallico■. Capitulum autem constat decano, archidiaconis Medullensi, Ceruensi, & BIaviensi ; cantore, thesaurarlo, sacrifla, scholastico, subdecano, succentore, & xxm. canonicis. Diœcesis habet parochias circiter 400. sub decem archlpresbyteratibus. Est in ejusdem urbis suburbio ecclesia colIegialis S. Severino dicata, iu urbe parochiæ xii.plura monasteria virorum & mulierum, inter quæ est abbatia S. Crucis, de qua & de ceteris diœcesis dicemus seorsim.Atprimuin archiepiscoporum historiæ conseribendæ danda est opera. Burdigalensium archipræsuluin catalogum edidit Gabriel Lurbæus, in chronico hujus urbis ; cui fup- pIementum adjecit Johannes d Arnal in senatu patronus. Arnaldus Oihenartus in Notitia utriusque Vasconiæ eoruindem præsulum seriem concinnavit. Chenutus in chronologica archiepiscoporum & episcoporum Galliæ historia. De his præsuiibus breviter admodum scripsit Claudius Robertus. Sam- tnarthani fratres, qui Roberti Galliam Christianam longe auctiorem fecerunt, plurima ex veteribus instrumentis addiderunt iis quos commemoravimus catalogis. Prodiit Burdigaiæ anno 1668. historia ecclesiæ Burdigalensis, auctore Hieronymo Lopes, cujus jam meminimus ; ubi etiam præsulum qui eam rexerunt res gestæ ordine referuntur. Nos longe plura in antiquis ecclesiarum monumentis inveni- mus, ex quibus archiepiscoporum illorum historia & locupletior nunc prodit & emendatior. Primus episcopus Burdigalensis a Lurbæo notatus ad annum Christi 71. est Gilbertus ; quem iu fide Lurbæi recipiunt alii catalogorum auctores. Verum Lopesius ex serie quam texuit, expungit hunc Gil- bertum, de quo Sammarthanidubitabundi Ioquuntur. Et quidem supposititius est hic episcopus ; idque probat tum nomen Giibertus, iis proculdubio temporibus incognitum ; tum salsitas epistolæ S. Martialis ad Burdigalenses, ex qua hic episcopus eruitur : nam ille S. Gilbertus catalogis inseriptus, ipso cst Sigebertus, qui ex sacerdote idolorum apud Burdigalam factus Christianus praedicatione S. MartialiS, & presbyter ab eo ordinatus, præpositus est adininistrationi novæ hujus urbis ecclesiæ. Falfitatis illarum epistolarum argumentum est, quod in ipsiS laudetur sacra Scriptura secundum versionem sancti Hieronymi, tot seculis junioris, si S. Martialis*, uti volunt, fuerit S. Petri apostoli coævus. Praeterea qui de fcriptoribus eccleliasiicis catalogos ediderunt Hieronymus, Gennadius, &c. nusquam S. Martialis meminerunt. Amandatis ergo falsis, vel etiam dubiis, quæ certiora sunt proferamus. • Hujus fibri titulus cst : L’tglift nutropolittutu tr primatialt dt S. Andri dt BtttrJtaut. ARCHIEPISCOPI BURDIGALENSES. 1 I. ORIENTALIS. ANN1_ "(JRIO R episcopus de quo dubitare non liceat C HRlsTI fuit Orientalis, notus ex concilio 1. Arelatensi, cui interfuit, & cum Flavio suo diacono subscripsit 314. anno 3 14. Hoc in coetu plenario episcoporum damnati sunt Donastitæ, qui Caecilianum Cartha- giiiensem episcopum calumniabantur tanquam sa- crorum librorum traditorem. II. S. DeLPhinus. S. Delphinus ecclesiæ Gallicanæ singulare or- namentum, cum sinctis Phœbadio Aginnensi episcopo, & Paulino Nolano amicitia conjunctissi- mus, concilio Cælaraugusiæ in Hilpania Tarra— 1 280. conensi celebrato anno 3 80. aut anno sequenti, * cum aliis Aquitaniæ præsulibus interfuit ; ubi damnati sunt PriscillianuS & Delphidius rhetor Aqui- taims, alii ve nefandorum dogmatum sectatoreS ; qui cum a decreto fynodi ad Damasum papam pro- vocaflent, ex Hilpania Romam profecti per A- quitaniain, hæresis labe eam foedarunt ; tcntataque Burdigala, a Delphino episcopo repulsi sunt. Res in eorum causa gcsiæ, a Sulpitio Severo lib. 2. hist. Sacræ narrantur, qui ait Prilcillianumab episeopis ad Principem provocalle ; idque permiflum nos trorum inconstrntia ; wbj loquitur de alio concilio contra Priseiliianistas coacto, scilicet Burdiga- l lensi an. 3 8 5. a quo depositi & damnati Prilcil- lianus, ejusque asseclæ ; PriseillianuS vero ad Ma— CH’R1S11 ximum imperatorem provocavit. De iis legendus Prosper in chronico. Testatur autem Paulinusepi— 3^5’ scopuS Nolanus, ab eodem Delphino Burdegalæ se fuisse baptizatum, in epistola ad Alipium ; & eam ob caulam illum patrem appellat, & alterum Petrum cujus hamo se captum dicit. Id factum an. 388. contendunt, alii vero 391 « Porro hic Pontius Paulinus Aquitanus, ex splen- dida Aniciorum familia Burdigaiæ natus, uti jam a nobis dictum, cum ingenii laude floreret, ad consulatum promotus est. Sed post baptifinum, seculi honoribus valedicens, vitæchristianæstudio Jsecessitin Hispaniam, ubi a Lampadio Barcino- nensi episcopo preSbyter ordinatur. Cetera quæ ad illum spectant proscqui non est hujuS loci. Scripsit ad S. Delphinum quinque epistoIaS, a decima- quinta ad decimamnonam ; cujus etiam fucit ho- norisicam mentionem in epistoliS vigesinia prima & vigefiina quarta ad Amandum. Delphinus per- venit ad an. 398. nam S. Paulinus ad euin sco- bens ep. 11. meminit papæ tunc sedentis scilicet Anasiasii qui anno præfato præesse cœpit. S. Delphinum ad dominum migrafle an. 4°4* 4°^’ existimamus. In sicriS diptychis habet locum, & & in martyrologio Romano ubi legitur : BuI* digalæ S. Delphini episcopi qui Theodesii tempore claruit sanctitatt*
