XXI. MateIinus Amelin, al. Esmelin 1461. A XXII. Godifer de Montserrand 146 5.149 1. & 1 504. XXIII. Sebastianus I. Biret ultimus abbatum RcguIarium 1516. confirmatur a Johanne abbate Joyaci. Memoratur annis 1519. & 1522. XXIV. Bertrandus de Belcier 1 5 3 o. & 15 40. XXV. Antonius du Prat, aIterius cognominis Franciæ cancellarii nepos 1 5 60. & 1 5 71. XXVI. Sebastianus II. de Forestie jacet in ecdesia cum hoc epitaphio.* Htc jacet Sebastianus de la Forestie confil. & I eleemosenarius olim reginæ matris regum, hujusee monastorii abbas. Obiit Burdigalæ in castro Podii- Paulini jo. Jan. /597. Anima ejus requieseat in pace. XXVII. Jacobus Martin episcop. Venetensis x61 o. & 1622. XXVIII. N. Maurice 1630. XXIX. Bemardus de Pichon 163 4. & 1660. XXX. N. de Fiot biennio præest. XXXI. Willelmus de Malartic 1666. mo-C nasterium strictiori observantiæ addixit, cui & ipse colIum subdidit, factus abbas Regularis per annos octo, ex commendatario per quatuor. Obiit j<73. XXXII. N. du Jac post biennium cedit. XXXII. Josephus Ælian 1675. & 1679. XX XIV. Mathias Charlan 1680. obiit Romæ 5. Maii 1695. XXXV. Bemardus Belot 1695. 8. Sept. etiam abbas Planæ-Silvæ. IDIGALENSIS. 892 PLANA-SILVA. PL a N A-S1L v a filia Præmonstrati, nunc sine ullo canon. Præmonstr. conditur a Gaufredo ejusilem sedis archipræsuie, ut fidem faciunt an- nales MSS. ordinis Præmonstrat. in bibliotheca sancti Johannis Ambianensis asservati ; ex quibus etiam nuda hæc abbatum nomina eruimus. Abbates. i I. T ? ULCH£RIUS. J ? II. Constantius. III. Ayguelius. In archiv. apostolicis Avenion, legitur : Ayquelinus Ayraudi abbas Planæ-Silvæ malus, canonici ejus autem peffimi, IV. Zonaldus. V. Seguinus. VI. Willelmus, idem fortasse qui notatur in necrol. S. Justi Bellovac. die 29. Aprilis. VII. Giraudus. VIII. Bemardus Belot abbas simul Boni-loci circa 1695. IX. Paulus de Cur-de-Chesue simul abbas Calæ-Dei ord. Præmonstr. Præfuit autem Planæ- Silvæ a die 3. Junii 1702. ad annum 1718. quo obiit 3. Sept. X. N. Croizet, designatus a Rege doctor theologus sui oratoris ad curiam Romanum, hac abbatia donatus est iu mense Septembri anno 1718.
ECCLESIA AGINNENSIS. A GINNUM seu Agennum caput Nitiobrigum est, & Aquitaniæ II. secunda post metrop. Burdigal. civitas recensetur in veteri Gailiarum Notitia. Porro Nitiobriges populiTolos.Petrocoriis &Cadur « cis contermini sunt, de quibus meminere Cæsar I.7. c.7 5. Strabo 1. 7. Plinius 1.4. c. 19. Sidonius 1. 8. epifu XI. ad Lupum, Ptolemæus lib. 2. cap. 7. & Ausonius ; Hieronymus, Gregorius Turon. Frede- garius, & alii. Inter claras Aquitaniæ urbes merito laudatur, maxime quod sita sit in regione pulcra, amoena, pingui ac fertili ; cujus terra, ut in deseriptione Franciæ pcr flumina tradit Papyrius Maisonus, felicibus glebis locupletatur, & quod tribus amnibus, OIto, Duranio & Garumna irrigetur. De ea porro hæc habet Petrus Vallis-cemaii monachus historiæ Albigensium cap. 63. Erat Aginnum civitas nobilis inter Tolosam & Burdegalam, in amœniffimo loco fita. A diebus antiquis fuerat regis Angliæ ; sed rex Richardus, quando dedit sororem suam Johannarn Raimundo comiti Tolosano in uxorem, civitatem sæpe dictam cum territorio suo dedit pro matrimonio sororis, comiti Tolosano. Hujus etiam urbis descriptiortem in hunc modum exhibet Julius Cæsar Scaliger, oratione contra Ciceronianum Erasmi : Agennum oppidum est Aquitaniæ, ut incola jactant, princeps…… Ager ubertate soli incertum est profit ne magis incolis, an officiat : ita annona fpesuspenfi, omnia munia, non civilia solum esed rustica quoque negligufit. Pagus Aginnensis duas nunc urbes episcopales continet ; alteram cis Garumnam, Aginnum videlicet, aIteram trans hoc flumen in Vaseonia, Condomum dictam. Aginnum sub archiepiscopatu & parla- mento Burdigalensi, senesealliæ & sedis præsidialis perantiquæ titulo decorata cst ; pontem olim habuit ad ripam Garumna ? magnifici operis, cujus nihil superest præter vestigia. Porro de illius antiquitatibus scripsit JohanneS dAmalt in curia præsidiali procurator regius. Agiunum antiquissimus est episcopatus. Templi cathedraliS S. Stephanus protomartyr patronus agnoscitur. Alia est in urbe paris sese antiquitatis eeclesia collegiata S. Caprafii. In cathedrali duodecim sunt canonici, duæ præcipuæ dignitateS : major archidiaconuS & primicerius cantor, seu praecentor ; se- cundariæ sunt : archidiaconi duo minoreS, Monuldcnfis, & Bezalmensis ; sacrista, portarius, qui stallum habent in choro, in consessibuS & comitiis canonicorum, nec gaudent jure dignitatis, sed tantum anti- qu i tat is. Bis supprcssa fuit dignitas cantoria, primum sub Leonardo Grosib & sub Ruvereo dein restituta.
