979 ECCLESIA EI ■ —a reiianensi quinto an. Christi s 49. Sub ejus pon— l ANNI tificatu nihil Eparehio fuit iliustrius, cujus vitam CHRISTI nefas. Nobili genere apud Petrocorios 549’ortus t patre Felice, sive Oriolo, matre Princlpia natus, avum habuit Felicissimum tunc temporis comitem, apud quem diversatus, cancellarius ejus effectusest ; atseculi morum pertæsus.ab aula dis- cessit anno ætatis t 5. & in Sidacianocœnobio monadicum instituium amplexus est, ubi patratis mi- raculis, cum suum nomen jam celebre factum ferre non posset, venit Ecolismam. Hic ab Apthonio episcopo detectus, longius ire nequaquam permis- susest. Obtenta ergo abbatis sui & Petrocoricensis episcopi licentia, in loco, &si non longe ab urbe, I secreto tamen, reclusus, mansit per 39. annos. Interea sacerdotii honore ornatus ab Abthonio, tanta virtute enituit, ut ad eum innumeri undique constuerent, ejus disciplinis erudiendi. Hinc ad ejus cellam constructum cœnobium, perfectum vitæ monasticæ exemplar. Tandem virtutibus plenus, miraculis, præsertim in liberandis reis morti ad- dictis celeberrimus ; vitam temporalem cum æter- na commutavit an. 581. Abthonius porro noster, aut ejus decesser supra relatus, is est qui ut sanctus colitur 7. caI. Novembr. de quo in hagiologiis : Civitate Engolifma B. Aptonii episcopi & con- frsseris. * VI. MeRERIUs. Clarescentium S. Eparchii miraculorum fama commotus Charibertus, Germanum Parisiorum ’& Gregorium 1 Turonensium præsuIes misit En- golisinam, ibique, defuncto Aptonio, S. Eparchii ecdesiam, ut refert Ademarus, & post eum histo- riæ pontificum auctor, dedicarunt, & in ipsa ba- silica multa pignora reliquiarum B. Martini epi- seapi collocarunt. Item in honore S. Petri cathcdra- lem ecdesiam consecrarunt, quam Clodoveus a novo inchoari jusserat, destructapriori sede, quam. Gothi Ariana maculationefadaverant, quæ sueratJ ante in honorem S. Saturnini ; ordinaveruntque in ipsa civitate, assensu Regis, apiseopum Engolif- mensem Mererium, sic ab iliis nuncupatur ; a Greg. vero Turon. lib. 5. cap. 3 7. Macharius, Magna- carius & Marharius, quæ varia unius ejusdemque viri sunt, non diversorum antistitum nomina, ut vulgo scribitur in elenchis. Hic porro a Grcgorio dicitur Nancini comitis Engolismensis avunculus, imo & lpse diu in ipsa urbe usus suisse comitatu, eoque officio expleto Ecclesiæ sociatus, clericusque factus, ac ordinatus episcopus, qui capellanus ipsius Regis erat, ut habet auctor historiæ pontificum j Engolifm. Adultum vigilanter velecclesias, vel ecclesiæ domos & erexit & composuit, inquit Gregorius. Facondissimus fuit, inquit Pontlf. Engolifm., do- ctorque mirandus, cujus scripta, ut audivimus, Clu- niacenfis eeclesia habet. Tantus tamen vir, quo non mortalia pectora cogit ambitionis sacra fames ! septimo sacerdotii anno, injecto ab inimicis in ca- put p iscis veneno, /impliciter accipiens, crudeliter enecatur, ait Greg, Sepultus est sub altare B. Petri ■ Eruditi pro Cregorio Iegenaum putant Euphronium, neque enim, inquiunt, Greg. Turon. hoc tempore sedebat, anno icilicai 6 j 6. ^uo ordinatum putant Maracbarium. ^GOLISMENSIS. 980 L de subtus muro, ut antiquorum narrabat opinio, inquit auctor historiæ, quæ & asserebat, quod ANNI innocentis corpus sub eodem altari cum corpore CHRISTI prædicti viri continebatur, Maracharius interfuit de- dicationi ecclesiæ Namneticæ pcr Felicem episeo- pum, ut refert Fortunatuslib. 3. Carm. I. Multas villas, testamento scripto, ecclesiæ suæ reliquit. Obiisse videtur anno circiter 576. 576. VII. FRoNToNius. Frontonius ecclesiæ EngoIisinensis canonicus & archipresbyter jam sub Abthonio, a quo cum aiiis ad Sabaudem Eparchii episcopum misses 1 est, ut ab eo licentiam obtineret, ut sanctus ille monachus Engolismæ sedem figere, & in illius ci- vitatis episcopi potcstatem transmitti pollet. Vir quidem primum optimæ famæ, sed quam sua am- bitione dehonestavit, episcopaiis enim dignitatis impotenti ardore succensus, ad eam sui præsulis morte gradum sibi stravit. Sed non diu inultam Grtg. T ». piissimi præsulis mortem pertulit divina clementia : Hic enim lpse Frontonius, colus consilio hocscelus $76. est perpetratum, adsumto consestim episcopatu, uno in eo degens anno, præcorrente judicio Dei, interiit. Factus dicitur episcopus an. 576. & obiisse 577. 577. 3 VIII. HeRacLIUS. Post Frontonii obitum Heraclius qui & Era- dius, Burdegalenfis presbyter t qui quondam lega— cop. Tm. tus Cluldeberti senioris fuerat, episcopus ordinatur, circa annum 5 77. ut videtur Coiutio. A Nancino 577. Maracharii nepote plurimum divexatus est. Illo enim accepto Engolisin. comitatu, multas episco- po injurias inrogavit. Aiebat enim episcopo t Homi- cidas illos, qui avunculum meum interfecerunt, te- cum retines ; sed & presbyteros huic noxæ admix- tos, ad convivium recipis. Deinde inimicitia incresi- cente paulatim cepit vi Ibis ecclesiæ, quas Maracharius _ testamento seripto reliquerat, violenter invadere, ad- J Jerens non debere ecclesiam ejusfacultatem adijusci, a cujus clericis testator suerat interfectus. Post ista vero Jam aliquibus ex lituis interfectis, addidit ut adprehenfum preslyternm adligaret, ac conto perfoderet ; coi ad/rne viventi, retortis post tergum manibus, adpenso adstipitem, elicere quærebat, fl in hac causa fuisset admixtus.* quod cum ille negaret, profluente cruore de vulnere, reddidit spiritum. Qua de causa commotus episcopus, juffit eum ab ecclesiæ foribus prohiberi. Illi poenitentiam simulanti, interceden- tibus Santonicæ synodi episcopis, veniam concessit Heraclius ; sed ad vomitum statim reverius, 7 iterum a communione suspenditur, quæ dum agun- "* turcimpleto beatus pontifex vitæ curju, migravit ad Dominum. Nec sic tamen inulta mansit comitis persidia, ad communionem enim, intercedentibus præmiis atque adulationibus a<Jmisius, vindictæ sub- ductUS humanæ, divinam expertus est ; statim enim dysenterico morbo correptus est, qui nimia exustus febre, clamavit dicens : heu, heu l ab He- raclio antistite exuror, ab illo crucior, ab illo ad judicium vocor.Cognofco facinus, reniiniscor me injusto injurias intulissepontifici : hocque dum clamitaret, deficiente robore corporis, infelicem animam fudit. Obiit Heraclius circa annum 580. 580. IX. NjcasIUs
