88 ECCLESIA B lavacro susccptus est a Johanne duce Alen^onio in A ANNI æjc mctropolitana. CHRISTI Auctoritate primatis confirmavit Guillelmum dc Charpaigncs electum Pictavicnsem, nepotem Martini Claromontcnsis episcopi, etiam recu- sante id facere Petro Burdigalcnsi archiepiscopo. In foro suo ecclesiastico cui præest officialis, non alios quam viros doctos & probos jura dare pcr- misit, aut etiam negotia procurare ; quibus in mandatis dabat forcnscs tricas, & longas fraudu- lentasque litigantium ambages resecare. Statutorum ea de re factorum præfatio habetur in patriar- chio Bituric. 1428. Anno 1428. die 4. Martii concessit 40. dies 1 Arch Pra indulgentiarum ingratiam eorum qui adessentan- 4icat. niverfario dominorum de Marle in ecclefia fra- 1431. trum Praedicatorum. Anno 143 1. die 14. Novembris, acceptis litteris Juliani cardinalis sancti Angeli S. Sedis in Germania legati, qui præesse debebat concilio Basileensi, ad illud concilium vocavit episcopos Claromontensem, S. Flori, Albitns. Albiensem, Mimatensem, Ruthenensem, Cas trensem, Lemovicensem, Tutelensem, Cadur- censem & Vabrensem ; ad quod ipse profectus 1438. cst « Inde reverfus die 7. Julii anni 1438. pro- mulgavit in sua urbe pragmaticam Sanctionem, ex ejusilem concilii decretis. Ipso sedente domus seu conventus Francisca- * Mont— norum conditur apud Montem-Lucium * anno Lujon* 1446. die 5. Maii, & Regisjussii S. Dionysii reliquiæ Bituricas allatæ sunt, ut essent certum contra Anglos munimentum. Anno eodem 1446. B abdicavit lponte * archiepiscopatum mense Au- gusto, & reliquum vitæ egit in monasterio Nigri- * Neriae, lacus *, ubi post duos circiter menses pie obiit, ibi- demque tcrræ mandatur cum hoc brevi epitaphio : HIC Jacet Defunctus bona memoria dominus Henricus] d’Avaugour quondam Bituricensis archiepiscopus, Aquitaniæ primus, qui obiit xIII. menses Octobris anno Dom. MCCCC. XLVI. C « UR. LXXXVII. JohanNES III. Johannes Cœur patriam habuit Bituricam ; patrem, Jacobum Cœur civem illum ditissimum, « vnjgo. qui fuit regii ærarii * custos & præfectus ; qui- argentier. qUe suæ munificentiæ monumentum reliquit in * superbis illis ædibus adhuc superstitibus b ; patruus ejus Nicolaus fuit episcopus Lucionensis ; frater Gaufridus Regis pincerna erat. Johannes vero a, parentibus in litteris & pietate institutus summa 1 cura, multum profecit, ut in academia Aurelia- nensi vix ullus esset scholaris, quem doctrina & ingenio non superaret. Maxime vero dicendi & orandi præstantia clarus evasit. Idque caulæ fuit cur Henricus d’Avaugour iis quas lubens depo- sucrat infulis eum ornaverit, vix annos 2 5. na- tum. Ostendit tamen e vestigio se non immature ■ Cum susptauc effit de lepra. ut loquitur auftor patriarchii Bituricensis. b Sammarthani nostro Johanni matrem tribuunt Mattharam ( Macec) de Leodepart. [TURICENSIS. 89 l provectum fuisse ad tantum onus pastoraIe : sta— —— tim enim coepit singulis Dominicis & festis diebus ANNI A o /"’MPISTT condonari lua in ecciesia, nisi diœcesim perlus traret, & singulas inviserct ecclesias ; nullas au- tem pene reliquit, nullum etiam sacellum, quod non auxerit ædisiciis, vasis argenteis, omamentis que ecclesiasticis, & sacra ditaverit suppellectiii. Cavebat maxime ne sacerdotia daret indignis ministris ; ut etiam regi Ludovico XI. postulanti archidiaconatum pro quodam curiali, minime morem gesserit ; quare iratus Rex, jussit ut ab urbe Lutetia non dilcedcret, reditum ad ecclesiam suam prohibens. Sed Johanne singulis Quadragesimæ 1 diebus in ecclefia S. Andreæ condonante, magno auditorum concursu & applausu ; Rex audiens unum ex aulicis de eo mira referentem, remisit iram, & archiepiscopum ad suam eccIesiam reverti permifit. Qui narrat hæc S. Sulpicii monachus auctor Bituricensis patriarchii, testatur se ea ac- cepisse ab abbate suo Johanne a Monte-majore, cui eadem narraverat nobilissimus vir Gabriel de Castra, qui eo tempore rei bellica gloria valde in- clytus erat. Sub id tempus D. Ægidius Milleti S. Sulpicii abbas morbo insanabiIi correptus, Johanni Cordio abbatiam cedere constituit, magna spe concepta de ■* ipsius regiminis utilitate ; nec spes fefellit, nam statim ac ea potitus eft » ecclesiam iustauravit, domum abbatialem refecit, ac quod laudabilius est, sibi in communi monachorum dormitorio cellam paravit, quo secularia fugiens negotia sæpius se conferebat.Quoties oratorium ingrediebatur, flexo poplite factoque signaculo crucis, terram oscula- batur. Ab omni luxu alienus, se & suos ministros tunicis aerii coloris semper vestiri volebat. Qui hæc scripsit monachus Sulpicianus, testatur suis diebus adhuc superstites fuisse qui ea vidissent. In lynodo Paschæ anni 1451. promulgavit constitutiones ad disciplinam ecclesiasticam contra morum corruptelas muniendam ; quas lege-sis in Bituricensi patriarchio. Se gregemque suum in dira fame & mortifera lue sanctissimæ virginis Mariæ protectioni commisit ; ejusque visitationis festum singuDs annis fuit præcepto feriatum esse voIuit. Anno 1464. fundata est academia Bituricen— 1464. fis, quam ad preces Ludovici regiS XI. & Caroli ducis Bituricensis ejusilcm Regis germani consir- mavit Paulus II. bulla data pridie calendas De-1 cembris anni 1464. sui pontificatus an. 1. Anno 1467. in crastino Ascensionis, urbs pene 1467. , tota incendio conflagravit. Anno 147 5. v. cal. 1475. J Martii, petente Ludovico rege, JohanneS archic- piscopus aperuit capsam S. Ursini olim Bituric. CU|. 16.’ archiepiscopi, ubi servabantur sancti pontisiciS reliquiæ, quas tamen ecclefia LexovienfiS sibi vin- dicabat ; sed eædem prorsus repertæ sunt, magno populi gaudio. Tandem anno 148 3. decubuit iu monasterio 1483. S.SuIpicii JohanneS, epidemico morbocorreptuS, qui eum abstulit VII. calendaS Julii ejusilem anni ; cujiiS corpuS magno apparatu ad divi Stephani ecclesiam ductum est. Jacet in choro juxta portam Occidentalem. Super sepuIcraJejn lapidem nigri
