9o ECCLESIABI —■ ■ 1 marmoris sculptum legitur : Memorare quæ mea l AN Nl substuntia. Rrsigiosos viros coluit, præsertim Car- CHRISTI tusiæ majoris alcetas, quos fratres & amicos ca- rissimos vocabat, iisque annuos redditus quosdam ex domibus quas Parisiis acquisierat concessit in perpetuum^ litteris datis die 10. Februarii anno 1476. Ipsi ob singularem prudentiam & pieta- tem Sixtus IV. provinciam dedit reformandi ordinem Fontebraldensem. cadoet. LXXXVIII. Petrus VI. Post Johannis Cordii mortem, capitulum ad Regem misit legatos, facultatis eligendi succesto- rem petendæ gratia ; qui cum introducti fuissent I ad principem per Petrum Cadoetum ejusdem elee- mospnarium primarium, Ludovicus rex audita eorum petitione, respondit nullum sede Bituri- censi digniorem esse Petro Cadoet, canonicosque sibi gratum facturos si eum vellent eligere ; quod minime ipsis placuit. Itaque per annum integrum electionem diffiderunt. Interim vero Rex a Sixto summo pontifice obtinuit bullas quibus ad archi- episcopatum hunc Petrus promotus est, qui Regis favore possessionem iniit. Hiceratcivis Bituricae urbis, prior eeclesiæ colle- giatæ B. Mariæ de Salis, Regi ab eleemosynis ; offi- cialisque munere, & quidem gratis, defunctus fuerat sub Johanne Cordio. Hæc tamen haudpotuerunt canonicorum extorquere consensum ; sed iiberta- tem suam eligendi, hoc seculo in conciIiis Constan- tiensi & Basileensi assertam, iæsam fuisse ægre ferentes, post annum & aliquot menses, convocato capitulo ad electionem radendum, elegerunt Guillelmum Cambrayum suum decanum. Inde schisima in hac ecclesia subortum foret nisi Guii- lelmus cum adversario composuisset ea conditio- ne ut Petrus, quoad viveret, obtineret cathedram ; ipso vero mortuo Guillelmus, si fuperstes foret, in ejus locum succederet : interim vero aliquanta reddituum archiepiscopatus parte potiretur. Annuit facile Petrus, qui corradendæ & coacervandae pecuniae nunquam cupidus fuit Indigentium, non dico preces, inquit auctor patriarchii Bituricensis, sed vota quoque anticipare fatagebat………. Quafdam viduas honestas, jamque ipsa senectute venerabiles delegerat, quæ fecundum ejus mandatum inquifitione facta de pauperibus parochiarum, eidem seorsum nuntiarentsingulorum necefficates. Et ille quidem miseratione permotus, virgines nubiles matrimonio jungebat ; ceterorum vero indigentium, maxime eorum quos ingenuus pudor domi retinebat, ne ad publicum stipis petendæ gratia exirent, necesse— £ fatibus sublevandis esecreto certam pecuniasummam, hordeum vestrsque largiebatur /quibus in lustratione dicecesiS onustam rhedam ducere solebat. Ut verum pastorem se probavit in his caritatis officiis, ita etiam in ceteris ; quæ prosequi supervacaneum fo- ret. Satis itaque nobis sit quædam acta notare, quæ ad illustrandum ejus pontisicatum pertinent. 148 6. Anno 148 6. cum episeopus Albiensis præpo- situm & monachos S. Salvii, ad ulciscendas pro- T * prias injurias, censuris innodasset, eos Petrus ab- ’solvit, sententia data eodem anno, feria Iv. ante festum SS. Simonis & Judæ. Anno 1487. die TURICENSIS. 91 L Dominica qua celebratur festum sanctæ Mariæ — Magdalenæ, atrox incendium consumsit magnam ANN l urbis partem ; nec pepercit abbatiis S. Ambrosii CHRISTI & S. Laurentii, aut eeclesiis & claustris tum Au- gustinianorum, tum Carmelitarum, aliisque mul- tis ecdesus. Ad quæ damna resarcienda alacriter .Petrus contuIit. Ante suum episcopatum anno 1470. conven- tum monialium ordinis S. Ciaræ fundaverat in Urbe, quibus, factus pontifex, omni studiosavo- rem impertiit. Suo tempore vidit cum ingenti læ- titia exordium reformationis abbatiæ Casalis-Be- nedicti, Petro de Maso ( du Mas) tunc hujus loci abbate, tam pii operis auctore & opifice ; ex quo cclebris congregatio sub titulo Casalis-Bene- dictinæ feliciter postea propagata est ; ac felicius postmodum accessit ad sancti Mauri congrega* tionem. Postquam in codicillis suis pauperes, quos pro liberis habebat, scripsisset suos heredes ex asse, sar- cinam corporis deposuit pridie calendas Septem- bris anno Dom. 1492. inecciesta B. Mariæ de 1492. Salis sepulcro donatam. Ipso morieme quidam ita de eo cecinit : En Petrus antistrs Risuris qui pavit egenos * Consdio, nummis, hospite, veste, cibis. Ergo ejus nomen ad cælos usque feramus : Corpore si moritur, nomine semper erit. Exstat Petri sequens epitaphium : Condetur hac petra Petrus fortissima petra • Firmus quippe fide suis, aflluus & pistare, Hospitium pacis, mæstis solarnen, & ægris, Nudorum vestis, quorum est plebs, turbave isstis, Quod zelator eratsacrarum religionum, Conventus referat Claræ structurafororum, * Paucis contentus, isdem cum paupere factus, Plura pauperibus, quam divitibus hylaratus. O qui pauper ades, dum tranfa quæ tibi clades I Ergo pro se ores pastor jam postulat, 6 grex, Doctrina clarus, omnis juris bene gnarus Omni poseenti lucrum aptans lege talenti, Villicus in cælis prudens, servusque fidelis, Namque alter Paulussuis omnibus omnia factus, Annis quique decem primatum Bituricensem Rexit, terque decem ecclesiam hanc prius ipse \ Salensem. Mille quadringeno, ac octogeno duodeno, Augustique die postremo Christo Mariæ Edi, celsa petra, Petrum tecumser in æthra ; Adsis tuquepia, pro se orans virgo Maria. De LXXXIX. GUILLERMUS IV. Cambrat Guillelmus, siepius Guillermus, si fidem adhi- beamus Johanni Chenu Biturico in chronologia archiepiscoporum Bituricensium, cognomen vi- detur sortitus a Cameraco urbe. Quippe avum habuit, inquit, Johannem Johannis Biturigum
