n$6 ECCLESIA Pl fensibus ; nam in testamento Rogerii comitis, fuit— / ANNI datoris hujus monasterii, iegitur ipsum a comite CHRISTI commendatum Bertrando amico suo. Vide in appendice tom. 2. Annal. Bened. p— 711 * Scriptum cst testamentum sub die 14. cal. Junii, regni Caroli anno 5. filio ejus Lodolco rege Aquitanorum anno circiter 7 8 5. ex Mabillonio. XXXVII. SiGIBRANDUs. Sigibrandus/*/. Sigebrannus jam præerat diu an- te tempus ipsi assignatum : nam in vetustissimo codice Evangeliorum ejus justii scrlpto ad usum ecclesiæ Pictaviensis, ad calcem Iegitur : Anno D. CCC. 818. XVMI’Incarnatione Domini nostri JestuChristi I V. calend* Aprilis, Paseha. Sigibrandus donum Dei episeopus fieri juffit. Elapsis annis 12. interfuit tranf lationi sancti Juniani, Mariaco Nobiliacum, & dedicationi Nobiliacensis monasterii, ut habetur in chronico Malleacensi : Anno ab Incarnat. Dom. 830. lldo. bafilica S. Hilarii Nobiliaco dedicatur, & coepus S. Juniani illuc transfertur a Mariaco vil- Ia. Quam tranflationem fecerunt abbas Godole- nus adjuvante Sigibranno episcopo, & Fulcone abbate S. Hilarii. XXXVIII. FRIDEBERTUS, al. FRIDebestUs. Fridebertus archicapellanus Pipini regis, & ab- bas S. Hilarii Pictavensis, necnon episcopus fuit, ut liquet ex diplomate in tabulario ejusilem basi- licæ asservato, quod continet mundiburdum, seu immunitatis patrocinium pro rebus ad eandem ec- ciesiam pertinentibus. PriviIegium vero illud da- tum est Novembr. 28. Ludov. imper. xxvm. • * Actum in Nevisio. XXXIX. EbroiNUs. Ebroinus Caroli Calvi regis iu sacro palatio archicapellanus, abbas S. Hilarii-majoris Pict. S. Mauri ad Ligerim, de quo in historia transsatio- Peg ?
! 7 nis S. Mauri auctore Odone abbate sec. iv. Be— * ned. & S. Germani Parisiensis, vir genere illus- tris, Rorigonis comitis consanguiueus, pontifica- 839. tum Pictaviensis ecdesiæ obtinebat anno 839. Ludovico Pio imperatori grata exhibuit obsequia in rebus Aquitanicis : de hoc enim vita Ludovi- ci ad annum prædictum sequentia tradit : Impera- tor in redeundo, Rhenum in loco qui constuens dicitur, tranfmeavit, in Arduenna venationem soli- tam peracturus. In qua cum exerceretur, nuntii ad eum certissimi venerunt, affirmantes quod verum erat aliquos Aquitanorum suam sententiam exspec- tare, qualiter res Aquitanici regni ordinaretur, j aliquos item indigne ferre, quod audierint Carolo J a patre idem regnum traditum. Nam Imperatore de talibus sollicito, Ebroinus nobiliffimus Picta- venfis episcopus Flateram advenit nuntians tamse, quam ceteros primores ejufdem regni exspectare .Imperatoris voluntatem, & imperantis exfequi vel- k juffionem. Erant enim in hac voluntate confpi- s quique, rantes maximi quippe ♦ procerum ! quorum emi- nentes erant, scilicet ipse Ebroinus venerabilis epi- • Apud Bestium legitur : Datum VHT. caI. Decembris ind. ’Xti. an. XXI. regnante Ludov. imperatore qui est annus Christi 834.. CTAVIENSIS. 1157 lseopus, Reginardus comes, Gerardus itidem comes • — & gener quondam Pipini, necnon Hiratarius fi— ANN* militer comes, Pipini gener, sed& alii quamplures CHR1S horum sequentes voluntatem, nullo poterant pacto sejungi. At vero altera pars populi, quorum vel ma- ximus suit Emenus quidam, affumentes filium quon- dam Pipini regis, Pipinum itidem nomine, qua- quaverfurn poterant, vagabantur, ficut moris tali- bus est, prædationibus atque tyrannidi operam dan- tes. Precabatur ergo præsatus antistes Ebroinus Imperatorem, ne in longum differret hunc morbum serpere, sed mature mederetur per suum adventum tali incommodo, antequam tanta lues plurimos in- J ficere poffet. Imperator porro profatum episcopum in Aquitaniam cum multis gratiarum actionibus re- misit, & quæ visa funt, suis fidelibus mandavit. Præfuit Ebroinus concilio 11. apud Vernum pa- latium habito anno 844. in quo præoessit We- nilonem Senonum archiepiscopum, quod paIatii archicapellanus foret, ut opinatur Sirmondus in notis ad concilia Galliæ tom. 111. de qua con- jectura judicent viri eruditi. Porro de situ palatii Vemensis non levis est difficultas ; inclinamus in sententiam Iib. IV. de re diplomatica cap. 152. assertam, scilicet esse VemoIium castrum Verneiiil, „ non quidem hodiernum, quod nunc ducatus ti- ’tulo gaudet, sed antiquum, quod inferius iu con- valle positum erat, ubi ad hoc usque tempus sui persunt ædificia, quæ veteris castri nomen reti- nent, non longe a Piriga stuviolo la Breche, qui contra Vernum influit in Isaram. Eodem anno Ebroinus properans ad auxilium Carolo regi ferendum Tolosam obsidenti, captus legitur in AnnaIibus Bertinianis his verbis : Rippinus Pippini quondam regis filius, exercitu ex Erancia ad Carolum Tolosam civitatem obfidione vallantem properanti, in pago Egolesimo occurrens, brevi, & absquesuorum casu profligavit. Qua ino~ opinata congreffioneHugo presbyter & abbasesilius * Caroli Magni quondam imperatoris, necnon Rich- boto abbas, & ipse consobrinus regum, Ecxardus & Ravanus comites cum aliis pluribus interfectis Capti vero Ebroinus Pictavorum episeopus, Rage- narius Samarobricæ Ambianorum episcopus, & Lupus abbas, aliique non pauci nobilium. Du- re tractatum a Pippino episcopum hunc fuisse vix dubitamus, quippeipse fuit, qui Ludovicum Augustum adiit, ut rebellionis hujus Aquitaniæ regis eum certiorem faceret. Ebroinus multa dona contuIit monasterio S. Mauri ad Ligerim, ut liquet ex multis instru- mentis. In uno, dato an. vi. regnante gloriosissi- mo rege (Carolo) legitur cessisse Glaanæ (sic vocabatur S. Mauri cœnobium) villam Bidiscia- co, & alia dominia quæ poposeit confirmari re- gia indulgentia. Altero signincatur Ebroinum a Ludovico Pio Caroli Calvi patre accepisse in jus proprietarium quoddam monasteriolum, ubi B. Mauri corpus venerabiliter habetur humatum ; quod in statum & religionem monastici ordinis funditus revocarat. Vocatur hic monasteriolum, quondam celeberrimum S. Mauri asceterium, quia, cum laicis misere traditum fuisset, a priori itatu prorsus defecerat, & in pauperem cellam re-
