1204 ECCLESIA P — —— Pictaviensem spectat sedem, lego eum ipsius iniisse A cmhISTI P°stessionem die 26. Martii an. 1 5 3 2. Denique C 1 transtatus est ad archiepiscopatuni Tolosan. quem non*diu obtinuit, morte praeventus an. 1 5 3 4. De XCI. CLAUDIUS II. LONGUT. Claudius de Longuy cardinalis dictus de Givry, Philippi domini de Givry & Johannæ dc Baufrc- mont natus, designatur episcopus Pictaviensis a Francisco 1. rege Christianissimojingreflusqueest urbem solemniter an. 1541* Fuit etiain episcopus Lingonensis, priusque administraverat ecdesiam Fetracoricensem. In codice Galteri de hoc episco- po Iegitur : Claudius de Longui cardinalis, Pictav. ® episcopus ac Lingonensis & par Franciæ, cujus fait * Urdin susseaganeus episeopus & vicarius generalis R.P.D. awd’Bartholomæus Bodin * ex oppido de Theneipyo, * de eJosciem diœcesiS Pictav. oriundus, utriufquejuris do- Chenezaio. ctor, ejusdem Pictaviensis ecclesiæ ac S. Hilarii ma- juris ac S. Martini Turon. canonicus, qui obiit an. ’SS’- In historia genealogica & chronologica regiæ domus & majorum Franciæ ministrorum, auctore patre Anselmo Augustiniano discalceato, quam au- xit, emendavit & illustravit D. du Fourny, edi- ditque anno 1712. tomo 2. cap. 16. de magnis Franciæ pincernis pag. 1345. inter liberos Caroli de Luxembourg comitis de Brienne, orti ex Wa- Ierano de Luxemburgo, comite de S. Pol, magno Regis pincerna, recensetur Claudius Pictaviensis episeopus frater Johannis episcopi Appamiarum, postea Laudunensis. Utriusque mater fuit Carola d’Estouteville. Verum doctus seriptor nulla profert documenta, quibus probetur Claudium hunc ecdesiæ Pictaviensi præsuisse. Certe in catalogis nulla ipsius exstant vestigia ; nec tempus ipsius episcopatus ab auctore designatur ; potest tamen ipsi inveniri locus post Claudium de Longuy. D* A MON* couht. XCII. Johannes VII. I Johannes d’Amoncourt nobilis Burgundus, fi- lius toparchae Montiniaci super Albam, legum do- ctor appellatur in litteris Regis ad papam, datis die 22. Decembris anni 1532. quibus pro abbatia Longivadi Johanni conferenda supplicabat. ldem Johannes major erat archidiaconus Lingonensis, vicarius generalis Claudii de Longuy episcopi, cu- jus modo meminimus, affinis sui ; priorque sanc- torum Geminorum, quando assiimtus est ad regendam ecclesiam Pictaviensem, designatus per Xtmiutr/A. Henrici regis II. sehedulam. Urbem solita pompa 1 5 5 5 • inSre^«s die 25. Augusti an. 1 5 5 5. Sub hoc pontifice fatis concessit anno 1558. Salmonius Macrinus, qui Juliodunum olim Laus- dunum Pictonum urbem non spernendam patriam suam illustravit ; fuit enim poeta celebris, in Ly- ricis fecundum Horatium princeps, Francisco I. regi acceptus ; cujus elogium scripsit Scævola Sam- marthanus. PEI RUSSE XCIII. CarolUS. CaroIus de Pcirusse cTEfcars, Jacobo dc Pcnis- sio domino d’Elcars & Anna a Jordano dc Infula parentibus ortuS cst, sraterque primogenitus fuit ICTAVIENSI S. 1205 Annæ cardinalis episcopi Lexoviensis. Sedebat in — Pictaviensi cathedra an. 1 5 64. Multa acquisivit a ANNI Navarræ regina pro quinquaginta librarum pretio, C H ex instrumento dato die 3. Junii an. 1566. quod $ 4- in tabulario Palensi asservatur. Postea fuit episco— £ F * pus & dux Lingonensis. Dc co jam loculi sumus eju.’ in abbatibus Galliaci ; quam abbatiam diu habuit. XCIV. Johannes IX. de Fay Floruit in Vivaricnsi pago nobilis gens de Fay, cx qua Antonius Dominus de Peraut, & Fran- cisca de Suze ejus conjux in lucem susceperunt Johannem de Fay Pictav. episc. anno 1568. qui 1568. ’mortuus notatur anno 1578. Patruus fuit Anto— 1578. niide Fay Ucetienlis episcopi. In cœnobio Besuensi legitur hoc epitaphium : Cy gissent nobles Jehan de Fay evefque de Poitiers & Jehan de Chaptcul, dit de Bonneville, grand vicaire de ceans & prieur de Trechatel, lequel de Fay mourut le p. Novembre….. le 2. Juillet /ppp. Requiescant in pace. Amen. Forte ibidem sepultus est ob Johannem de Fay abb. Besucnsem, de quo iu abbatibus Be- suensibus. _ De XCV. Carolus. Pmrusse dEscahs. CaroIus cTEscars post obitum Johannis iterum ’eandem sedem obtinuit, ac paulopost Godefrido cessit. XCVI. GODEFRIDUS. c —PE S.Belin. Godefridus de S. Belin abbas S. Savini, patria Campanus, nobilibus parentibus natus est, Johanne scilicet de S. Belin Domino deTivet, & Carlota de la Riviere Chanleni, germanus vero Gabrielis abbatis Morimondi. Interfuit concilio provincia- li Burdegalensi 1582. & prout statutum fuerat 1582. anno 1 607. indixit omnibus suæ dioecesis cecle- siasticis viris, ut divinum officium celebrarent se- cundum ritum Romanum. Obtinuit cum capitulo ’a monachis S. Dionysii prope Parisios partem lyn- cipitis S. Hilarii. Eodem pontifice anno.1 594. 1 594’ Pictavienses qui ab Henrico legitimo rege defece- rant ad foederatos, ad debitum obsequium redire decreverunt sagacitate & prudentia Scævolæ Sam- marthani, ut notat præses Thuanus hist. lib. 109. Eodem mense, inquit, Pictavienses cum Rege re- conciliati sunt amplissimis conditionibus, quæ & civitatem & privatos respiciebant, interventu præci- pue Scævolæ Sammarthani Franciæ quæstoris, viri optimi, & præter insignem eruditionem, & inpan- gendis veesibus felicitatem, rerum agendarum ex- , pertissimi, qui quam ab Henoticorum ♦ partibus alie— * Ies Li- * nus, tam eis addictum initio Ludovicum fratrem ha— ^e™*’ biierat, Regis beneficio tunc ob egregiam in ea re- cepta navatam operam prætorern urbis creatum, si a Rictavienfibus delegati Laodunum, quod Rex obsidione cingebat, venerunt, ut concivium nomine fidei sacramentum præstarent, magna Regis gratulatione excepti, qui tam longe tunc a se dissitam ur~ bern primariam ad obsequium rcdiisse admodum læ- fabatur. Eadem fere habet de Scævola Saminar- thano Henricus Cathcr. d Avila bellorum civi- liuni in Francia scriptor accuratu$. Ceterum Godefridus de S. Belin patres Capu-
