188 ‘DE mnms SECUNDI GRADUS.
identicam. Iam ex art. 193, Il sequitur. aut à(t—lgn) aut —à(t—bu) alicui numerorum 11"41”. 06'" etc. aequalem esse debe . puta =a'* (quia enim !t:Duu+mm:bbuu—|-au'uu+mm, erit tt>blîiìi, adeoque t—bu posi- tivu , hinc fractio ÉÉ", quae respondet fracfioni % in 2311.1931, idem signum habcbit ut a vel H); atque in casu priori 371131, "li-air. %(t+b11), in posteriori easdem quantitates mutatis signis, resp. = 6*‘, 7'213“. Sed quum sit u< Ui-e. u<? et >0: erìt 7F<7“ et >0; quocircìîquum pmgressio y, y’, y" ‘ continuo crescat. necessario p. iacebit inoer 0 et n excl. Forma vero respn dens,f'*, identica eri: cum forma f, (l. E. A., quulu omnes {emme _fi_f",_f"etc. usque ad f ‘P’ diversae esse supponantur. Ex his colligitur, minimos valores ipsomm L11 (exoeptis valoribus m, 0) esse T, U.
Ex. Sì D279, m: 1: adhibcrì poterit forma (3. 8, —5), pro qua n: G, atque a"=—s, f=—27, Enzrasflarmussjf Hinc Tsiso, U: 9, qui sunt valore: minimi numerorum t. 14,, aequationi tt-muu: 1 satisfacienles.
1 99.
Ad praxixi formulae adhuc commodiores erui possunt. Erit nimirum 2117“: —a(a“—5“), quod facile ex art. 162 deducitur, multiplicando aequ. [19] per 2b, [20] per a et mutando charactercs illic adhibitos in praescntes. Hinc fit a"+8" = 28"—77b7“, adeoque
n
1T: mahàv"), iU= H‘
a
Per similem methodum hos valores obtiueiuus
—_|—T: m(a“+f6“). ÌU: Tum hae tum illae formulae perquam commorlae evadunt, propter 7" : 8”", a“ .: 6"", ita ut si his uteiris, solam progressionem E’, E”. 6'". l'6"; si illis uti mavis, solam hanc 8', S", 8"’ ebc. supputavissc suffìciat. Praeterea ex art. 189, 3 facile deducitur, quum n necessario sit par, a“ et 3,6" eadem sigma habere; neque minus S“ et Éy", ita ut in formula priori pro T differentiu absoluta. in posteriori summa absoluta accipi debeat, neque adeo ad signa respicere omnino opus sit. Receptis signis in art. 189, 4 adlribitis erit ex formula priori
'1' z 11411311115". ...k"]—"’7 15,11". k"’....k""], U: g (11,11, kn-I]
