22
de congruentiis primi gradus.
Ponamus itaque
,
,
, eritque
ad
primus.
Tum vero congruentiae propositae
aequivalebit haec
, i. e. quicunque ipsius
valor huic satisfaciat, etiam illi
satisfaciet et vice versa. Manifesto enim
per
dividi poterit, quando
per
dividi potest, et vice versa. At congruentiam
supra solvere docuimus; unde simul patet, si
sit unus ex valoribus
ipsius
,
exhibere resolutionem completam congruentiae propositae.
30.
Quando modulus est compositus, nonnumquam praestat sequenti methodo uti.
Sit modulus
, atque congruentia proposita
. Solvatur primo
congruentia haec secundum modulum
, ponamusque ei satisfieri, si
, designante
divisorem communem maximum numerorum
. Iam
manifestum est, quemvis valorem ipsius
congruentiae
secundum modulum
satisfacientem eidem etiam secundum modulum
satisfacere debere:
adeoque in forma
contineri, designante
numerum indeterminatum,
quamvis non vice versa omnes numeri in forma
contenti congruentiae
secundum
satisfaciant. Quomodo autem
determinari debeat,
ut
fiat radix congruentiae
, ex solutione
congruentiae
deduci potest, cui aequivalet haec
. Hinc colligitur, solutionem congruentiae cuiuscunque
primi gradus secundum modulum
reduci posse ad solutionem duarum congruentiarum
secundum modulum
et
. Facile autem perspicietur, si
iterum sit productum e duobus factoribus, solutionem congruentiae secundum
modulum
pendere a solutione duarum congruentiarum, quarum moduli sint illi
factores. Generaliter solutio congruentiae secundum modulum compositum quemcumque
pendet a solutione aliarum congruentiarum, quarum moduli sunt factores
illius numeri; hi autem, si commodum esse videtur, ita semper accipi possunt, ut
sint numeri primi.
Ex. Si congruentia
proponitur: solvatur primo secundum
modulum 2, eritque
. Ponatur
, fietque
, cui aequivalet
. Si haec