Carissimi, imperator iste est pater celestis, duo milites dominus noster Ihesus Christus et Adam primus pater; Ihesus Christus in Egipto manens, juxta illud: Ex Egipto vocavi filium meum. Adam primus pater in agro Damasceno plasmatus est. Inter istos erat maxima amicicia et nuncios inter eos miserunt, quando pater ad filium et spiritum sanctum loquebatur dicens: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram! Postea miles ad Baldach scilicet Adam in paradisum translatus in domo domini nostri Ihesu Christi; in domo illa vidit quandam pulchram [puellam] scilicet animam, quam appetiit, quam deus ei dedit cum infinitis divitiis et dominum mundi eum constituit juxta illud Psalmiste: Omnia subjecisti etc. In mundum istum cum uxore perrexit. Post hoc miles scilicet dominus noster Ihesus Christus factus est egenus et pauper juxta illud: Vulpes foveas habent et volucres celi nidos, filius autem hominis non habet, ubi caput suum reclinet. Venit in mundum istum, in quo [duo] pugnabant, scilicet caro et spiritus. Christus templum intravit, scilicet uterum beate virginis, juxta illud: Templum dei sanctum est, quod estis vos. Unus [147] alium occidit, scilicet caro spiritum. Clamor factus est in celo et in terra de interfectione spiritus, quando Adam peccavit. Multi sequebantur, hoc est Judaei cum fustibus et laternis et gladiis eum querebant, ille vero sicut miles respondit pro peccato alterius: Dimittite illos, ego sum, sinite illos abire! Statim ipse se obtulit mori pro genere humano in cruce. Per secundum militem, qui pro socio suo obtulit se mori, debemus intelligere apostolos, qui pro Christi nomine ac veritate mortui sunt; per tercium, qui dicebat: Ego sum reus etc. peccatorem debemus intelligere, qui nudam veritatem in confessione debet dicere: Ego sum, qui peccavi, qui male egi, ego iniquitatem feci. Et si sic feceritis, sine dubio judex in die judicii sententiam contra vos mutabit, ita quod vitam eternam obtinebitis. Ad etc.
Cap. 172.
De constantia fidelis anime.Quidam rex erat in Anglia, in cujus regno duo milites erant; unus Guido vocabatur, alter Tyrius. Guido plurima bella commisit et in omni bello victoriam obtinuit. Quandam puellam pulchram generosam nimis dilexit; tamen eam in uxorem non poterat obtinere, quousque ardua bella temptasset pro ejus amore. Deinde in quodam
