Quid tibi vis, mulier nigris dignissima barris ?
Munera quid mihi, quidve tabellas
Mittis, nec firmo juveni, neque naris obesæ ?
Namque sagacius unus odoror,
Polypus, an gravis hirsutis cubet hircus in alis,
Quam canis acer, ubi lateat sus.
Qui sudor vietis, et quam malus undique membris
Crescit odor, cum pene soluto
Indomitam properat rabiem sedare, neque illi
Jam manet humida creta, colorque
Stercore fucatus crocodili ; jamque subando
Tenta cubilia tectaque rumpit ;
Vel mea cum saevis agitat fastidia verbis :
« Inachia langues minus ac me ;
Inachiam ter nocte potes, mihi semper ad unum
Mollis opus ! Pereat male quæ te
Lesbia quærenti taurum monstravit inertem !
Cum mihi Cous adesset Amyntas,
Cujus in indomito constantior inguine nervus,
Quam nova collibus arbor inhæret.
Muricibus Tyriis iteratæ vellera lanæ,
Cui properabantur ? tibi nempe,
Ne foret æquales inter conviva, magis quem
Diligeret mulier sua, quam te.
O ego non felix, quam tu fugis, ut pavet acres
Agna lupos capreæque leones ! »
