licet recentem, vicinum, amicum potius sibi redderet, quam inimicum experiretur. Itaque adiuctis suis legatis, Sarujatum honorifice ad Erdogrylem remittit, promittitque si illius virtute Tartarorum Dzengizianorum reliquias, ex sua ditione purgaverit, se illi non modo summum exercituum ducatum, sed insuper et Imperii societatem concessurum. Principi enim seni confectæque ætatis non miles, non opes, non animus, non vires, sed bonus contra hostes adeo difficiles deerat Imperator.
XVII. Nec fefellit Alajddinum spes, quam de Erdogryle conceperat. Nam assignato illi قرهجه طاغی karadze dagy, habitationis loco, et credita illi, ut promiserat, copiarum parte, illius ducatu et consilio, brevi tempore Tartaris debellatis, non solum afflictum antea Imperium, ab omnibus qua illi imminere videbantur periculis liberavit; sed allias quoque regiones Romani Imperii subiectas, ipsius potestati subiecit. Alajddin promissorum memor, Erdogulem amplissimo stipendio regiisque donariis dotatum, totam deinieps Ancyræ provinciam, illius dominatui ac arbitrio committit. Tandem crebris victoriis, et profunda senectute confectus, Anno Hegiræ 680, ut Saado; 687, ut Neszri placet moritur. Cuius sepulchrum in oppido سکوتچک Sugiudczik hodie quoque a Muhammedanis honorifice visitatur.
XVIII. Cum in ipso felicitatis fortunæque cursu, Exdogules diem supremum obisset, Alajddinus
