Jump to content

Pagina:I dialogi ad Petrum Histrum, Livorno 1889.pdf/49

E Wikisource
Haec pagina emendata est

— 8 —


me solitum quotidie vel aequales lacessendo vel magistros rogando, nullum tempus vacuum disputationis transisse. Neque[c 1] id quod in pueritia feci, postea vero annis crescentibus dereliqui; sed in[c 2] omni aetate atque vita nihil mihi gratius fuit, nihil quod aeque expeterem,[c 3] quam doctos homines, si modo potestas data sit,[c 4] convenire, et quae legerim et quae agitaverim et de quibus ambigerem, illis exponere[c 5] eorumque in his rebus percontari iudicium. Scio vos omnes tenere memoria, teque magis, Nicolae, qui pro summa necessitudine, quae tibi cum illo erat, domum illius egregie frequentabas, Ludovicum theologum acri hominem ingenio et eloquentia singulari, qui abhinc annis septem mortuus est.[1] Ad hunc[c 6] hominem, dum[c 7] ille erat in vita, veniebam frequenter, ut ea ipsa quae modo[c 8] dixi ad eum deferrem. Quod siquando, ut fit, minus provisum domi a me fuisset, qua de


  1. Atque male B.
  2. Ripetuto in B.
  3. expectaremur C gratius fuit, quam quod aeque expetere, quam doctos homines male A.
  4. est B.
  5. corrottamente: agitaverim re eorumque in his... AE; agitaverim ire et [cassato] eorumque C.
  6. hunc ego BDE.
  7. cum F.
  8. in odio male B.

    rino 1888 pag. 24 nota 1); ed ivi rimase fino al 1351 o poco dopo (op. cit. p. 61-63).

  1. Luigi de’ Marsigli, di cui qui si parla, morì il dì 21 agosto del 1394. Di qui ricavasi l’anno, in cui fu tenuto il dialogo.