Jump to content

Pagina:I dialogi ad Petrum Histrum, Livorno 1889.pdf/96

E Wikisource
Haec pagina emendata est

— 55 —


in illo homine laudando est a te praetermissus. Cum igitur Patavium, ut supra dixi, profectus essem, inquit Nicolaus, ut libros Petrarchae nostri[c 1] transcriberem, non multos annos post mortem eius, solebam crebro convenire eos homines, quibus ille, dum viveret, familiarissime[c 2] utebatur; a quibus mores illius poetae sic[c 3] didici, quasi ipse vidissem; quamquam et ante[c 4] a Ludovico theologo, homine sanctissimo atque doctissimo, idem audieram. Universi igitur asserebant permulta[c 5] laude digna in illo viro fuisse, sed praecipue tria. Nam et formosissimum fuisse et sapientissimum eundemque[c 6] doctissimum suae aetatis hominem dicebant; haec omnia illi testibus rationibusque comprobabant.[1] Sed de forma et de sapientia,[c 7] quoniam haec duo privatam vitam respiciunt, omittamus: puto equidem vobis inauditam non esse illius viri maiestatem, continentiam, integritatem, sanctimoniam, ceterasque praestantissimas virtutes; sed nos ea, quae privata sunt, ut modo dicebam, omittamus. Doctrinam vero, quoniam ipse nobis communem illam reliquit, consideremus, qua ratione illi probarent, in hoc quoque genere[c 8] Petrarcham no-


  1. ut libro P. n. male A, nostri manca in D.
  2. familiariter B.
  3. Manca in B.
  4. et ante manca in B.
  5. multa B.
  6. eum denique B.
  7. de forma et sapientia B.
  8. in hoc quoque genere manca in D.
  1. Il Mehus. V. A. T. pag. XXXI e CXXVII pubbl. da Cum igitur Patavium fino a comprobabant.