Jump to content

Pagina:Ioannis Ludovici Vivis De concordia 1529.djvu/91

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

LIBER SECUNDUS

QUAM INHUMANITER HOMINES EXERCENT DISCORDIAS


Discordias suscepimus, alias vafre ac malitiose plerasque omnes stulte ac pueriliter, sed omnes tamen inhumanissime et ex diaboli arte exequimur atque exercemus. Odii sunt, quemadmodum in superioribus diximus, fontes duo, invidia et ira. Invidia degener est, meticulosa, plebeia, nec audet caput exerere, et cum non minus nocere cupiat quam ira, tamen eam de se habet existimationem ut aspectum hominum fugiat tamquam probrosa, immo abominanda. Itaque nihil accuratius celat invidus quam invidiam, quod turpe ac foedum habeatur invidere. Videlicet, quisquis alteri invidet et illum superiorem tacite confitetur et se parum suis bonis confidere. Nemo enim, ut praeclare est apud Ciceronem, qui suis confidit bonis alienis umquam invidet.

Tametsi invidia, quantumcumque sese studeat occulere, tamen ita exedit praecordia et contabefacit universum corpus ut in vultu existat notabili quodam